കാലാവസ്ഥാ മാറ്റം ഒരു വിദൂര ഭീഷണിയല്ല,  ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ജനങ്ങളെ ബാധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന യാഥാർത്ഥ്യമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. അതിന്റെ നിരവധി അനന്തരഫലങ്ങളിൽ, ഏറ്റവും സമ്മർദ്ദകരവും തിരിച്ചറിയപ്പെടാത്തതുമായ ഒന്നാണ് കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികളുടെ എണ്ണം വർദ്ധിക്കുന്നതും അവരുടെ സ്വഭാവിക താമസസ്ഥലങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെടുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങൾ.  സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരൽ, വരൾച്ച, മരുഭൂമീകരണം, ഉഷ്ണമേഖലാ ചുഴലിക്കാറ്റുകൾ, വെള്ളപ്പൊക്കം, മണ്ണിടിച്ചിൽ തുടങ്ങിയ കാലാവസ്ഥാ മാറ്റം മൂലമുണ്ടാകുന്ന പാരിസ്ഥിതിക ദുരന്തങ്ങൾ കാരണം വീടുകൾ വിട്ടുപോകാൻ നിർബന്ധിതരാകുന്നവരാണ് ഇവർ. സംഘർഷത്തിൽ നിന്നോ പീഡനത്തിൽ നിന്നോ ഓടിപ്പോകുന്ന പരമ്പരാഗത അഭയാർത്ഥികളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികൾ അവരുടെ വീടുകൾ സുരക്ഷിതമല്ലാത്തതോ വാസയോഗ്യമല്ലാത്തതോ ആക്കുന്ന പാരിസ്ഥിതിക ദുരന്തങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുന്നു. അവരുടെ ദുരവസ്ഥ പരിഹരിക്കുന്നതിന് അടിയന്തര നടപടികൾ, അന്താരാഷ്ട്ര സഹകരണം, പുതിയ നിയമ ചട്ടക്കൂടുകൾ എന്നിവ ആവശ്യമാണ്.

ആരാണ് കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികൾ ? 

‘പരിസ്ഥിതി അഭയാർത്ഥി'(environmental refugee) എന്ന ആശയം ആദ്യമായി അവതരിപ്പിച്ചത് 1985-ൽ ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ പരിസ്ഥിതി പ്രോഗ്രാം (യു.എൻ.ഇ.പി.) വിദഗ്ദ്ധനായ എസ്സാം എൽ-ഹിന്നവി ⁽⁴⁾ ആണ്. “സ്വാഭാവിക കാരണങ്ങളാലോ മനുഷ്യപ്രവർത്തികൾ കൊണ്ടോ ഉണ്ടാകാവുന്ന പാരിസ്ഥിതിക തടസ്സങ്ങൾ (environmental disruption) സ്വന്തം നിലനിൽപ്പിനെ അപകടത്തിലാക്കുകയോ ജീവിത നിലവാരത്തെ ഗുരുതരമായി ബാധിക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥയിൽ നിന്നുള്ള മോചനത്തിന് താൽക്കാലികമായോ സ്ഥിരമായോ തങ്ങളുടെ പരമ്പരാഗത ആവാസവ്യവസ്ഥ ഉപേക്ഷിക്കാൻ നിർബന്ധിതരാകുന്ന ആളുകളാണ്” പരിസ്ഥിതി അഭയാർത്ഥികൾ. ഈ നിർവചനത്തിൽ, പരിസ്ഥിതി വ്യവസ്ഥയിലെ  ഭൗതികമോ, രാസപരമോ, ജൈവശാസ്ത്രപരമോ ആയ മാറ്റങ്ങളെയാണ് പരിസ്ഥിതി തടസ്സം എന്ന് പറയുന്നത്, അത് ആവാസവ്യവസ്ഥയെ താൽക്കാലികമായോ, സ്ഥിരമായോ മനുഷ്യജീവിതത്തിന് അനുയോജ്യമല്ലാതാക്കുന്നു. 

കാലാവസ്ഥാ മാറ്റത്തിന്റെ ഏറ്റവും മോശം അവസ്ഥകളാണ് ‘കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികളും’, ‘കാലാവസ്ഥാ കുടിയേറ്റവും’. പരിസ്ഥിതി അഭയാർത്ഥികൾ എന്ന വലിയ ഗ്രൂപ്പിന്റെ ഭാഗമാണ് കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികൾ. കാലാവസ്ഥാ മാറ്റത്തിന്റെ പരിണിത ഫലമായി വീട് വിട്ട് പോകാൻ നിർബന്ധിതരാകുന്ന ആളുകളാണ് കാലാവസ്ഥാ കുടിയേറ്റക്കാർ. ‘കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥി’ എന്ന പദത്തിന്റെ ഉപയോഗത്തെ, പക്ഷേ, UNHCR (യുണൈറ്റഡ് നേഷൻസ് ഹൈക്കമ്മീഷണർ ഫോർ റെഫ്യൂജീസ്) അംഗീകരിക്കുന്നില്ല. പകരം, ‘ദുരന്തങ്ങളുടെയും കാലാവസ്ഥാമാറ്റത്തിന്റെയും ഫലമായി കുടിയിറക്കപ്പെട്ടവർ’ എന്നതാണ് കൂടുതൽ കൃത്യമെന്ന് കരുതുന്നു. ഒരു അഭയാർത്ഥി എന്നാൽ “തങ്ങളുടെ വംശം, മതം, ദേശീയത, ഒരു പ്രത്യേക സാമൂഹിക ഗ്രൂപ്പിലെ അംഗത്വം അല്ലെങ്കിൽ രാഷ്ട്രീയ അഭിപ്രായം എന്നിവകൊണ്ടുള്ള പീഡനത്തെ ഭയന്ന് അന്താരാഷ്ട്ര അതിർത്തികൾ കടക്കുന്ന വ്യക്തി” എന്നാണ് 1951ലെ   അഭയാർത്ഥി കൺവെൻഷൻ നിർവചിക്കുന്നത്. സാധാരണയായി,  കാലാവസ്ഥാ മാറ്റം മൂലം കുടിയിറക്കപ്പെട്ടവരിൽ ഭൂരിഭാഗവും സ്വന്തം രാജ്യങ്ങളുടെ അതിർത്തിക്കുള്ളിൽ തന്നെയുള്ള മറ്റൊരു സ്ഥലത്തേക്കാണ് താമസം മാറ്റുന്നത്.

കാലാവസ്ഥാ മാറ്റം മൂലമുണ്ടാകുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ആഘാതങ്ങളിലൊന്നായി കുടിയേറ്റത്തെ കണക്കാക്കി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. 2008 മുതൽ തീവ്രമായ കാലാവസ്ഥാ ദുരന്തങ്ങൾ എല്ലാ വർഷവും ഏകദേശം 24 ദശലക്ഷം ആളുകളുടെ സ്ഥലംമാറ്റത്തിന് കാരണമാകുന്നുവെന്ന് സ്ഥിതിവിവര കണക്കുകൾ കാണിക്കുന്നു. 2024 ൽ, 117 രാജ്യങ്ങളിലായി സംഘർഷവും അക്രമവും മൂലം ആന്തരികമായി സ്ഥലംമാറേണ്ടി വന്നവർ 83.4 ദശലക്ഷം ആയിരുന്നു _⁽⁶⁾. ആന്തരിക സ്ഥാനചലനം ഒരു വലിയ പ്രതിസന്ധിയാണെന്നും, എന്നിട്ടും ലോകം ഇതിനെക്കുറിച്ച് ബോധവാന്മാരല്ലെന്നും ഈ കണക്കുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇതിൽ 94 രാജ്യങ്ങളിലെ 9.8 ദശലക്ഷത്തിലധികം ആളുകൾ പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങൾ നേരിട്ടവരായിരുന്നു. 21-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തിൽ, ടോക്കിയോയിലും ന്യൂയോർക്കിലും താമസിക്കുന്നവർ ഉൾപ്പെടെ ഏകദേശം 200 ദശലക്ഷം ആളുകൾ സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുന്നത് കാരണം താമസ്ഥലം മാറാൻ നിർബന്ധിതരാകുമെന്നാണ് പ്രവചനം ^(2).

കാലാവസ്ഥയിലെ മാറ്റങ്ങൾ കൊടുങ്കാറ്റുകൾ, വെള്ളപ്പൊക്കം, കാട്ടുതീ, ഉഷ്ണതരംഗങ്ങൾ, വരൾച്ച, ഉരുൾപൊട്ടൽ  തുടങ്ങിയ തീവ്രകാലാവസ്ഥാ സംഭവങ്ങളുടെ അപകടസാധ്യത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. അവയെ കൂടുതൽ പ്രവചനാതീതവും തീവ്രവുമാക്കുന്നു. അതേസമയം, സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുന്നത്, വരൾച്ച, ഉയർന്ന താപനിലയുടെ ഫലമായി മഴയുടെ രീതികളിലെ ഗുരുതരമായ മാറ്റങ്ങൾ എന്നിവ വിളകളെ നശിപ്പിക്കുകയും കന്നുകാലികളെ കൊല്ലുകയും ചെയ്യും.  ഉപജീവനമാർഗ്ഗത്തിന് ഭീഷണിയാകുകയും ഭക്ഷ്യ അരക്ഷിതാവസ്ഥ വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും.  ഇവയെല്ലാം താമസസ്ഥല നഷ്ടത്തിന്  കാരണമാകും.

കാലാവസ്ഥാ മാറ്റം കാരണം ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ദുർബല സമൂഹങ്ങൾ ഭക്ഷണം, കുടിവെള്ളം, ഭൂമി, പ്രകൃതി വിഭവങ്ങൾ എന്നിവയിൽ ഇതിനകം തന്നെ ക്ഷാമം നേരിടുന്നു. ശോഷിച്ച പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളെച്ചൊല്ലിയുള്ള മത്സരം സമൂഹങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സംഘർഷത്തിന് കാരണമാകും,  അല്ലെങ്കിൽ നിലവിലുള്ള അപകടസാധ്യതകൾ വർദ്ധിപ്പിക്കും. കാലാവസ്ഥാ മാറ്റം മാത്രമായി  സംഘർഷത്തിലേക്ക് നയിക്കണമെന്നില്ല, പക്ഷേ സംഘർഷത്തിന് കാരണമാകുന്ന മറ്റ് ഘടകങ്ങളുടെ ആഘാതം വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ കഴിയും. അസാധാരണമായി കനത്ത മഴ, നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന വരൾച്ച, ഉഷ്ണതരംഗങ്ങൾ, ചുഴലിക്കാറ്റുകൾ തുടങ്ങിയ കാലാവസ്ഥാ സംഭവങ്ങളുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന തീവ്രതയിലും ആവൃത്തിയിലും കാലാവസ്ഥാ മാറ്റം വ്യക്തമായി കാണാൻ കഴിയും. 

UNHCR ഉം കാലാവസ്ഥാ മാറ്റവും ദുരന്ത നിവാരണവും 

ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ അഭയാർത്ഥികൾക്കായുള്ള ഹൈക്കമ്മീഷണറുടെ ഓഫീസ് ആണ് UNHCR (യുണൈറ്റഡ് നേഷൻസ് ഹൈക്കമ്മീഷണർ ഫോർ റെഫ്യൂജീസ്). അഭയാർത്ഥികളെയും നിർബന്ധിതമായി കുടിയിറക്കപ്പെട്ട സമൂഹങ്ങളെയും രാജ്യമില്ലാത്ത ആളുകളെയും സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായി സമർപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയ്ക്കുള്ളിലെ ഒരു ആഗോള സ്ഥാപനമാണിത്. രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിനുശേഷം 1950-ൽ വീടുകൾ നഷ്ടപ്പെട്ട ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളെ സഹായിക്കുന്നതിനായാണ് UNHCR തുടക്കം കുറിക്കുന്നത്⁽¹²⁾.  സംഘർഷമോ പീഡനമോ കാരണം വീടുകൾ വിട്ടുപോകാൻ നിർബന്ധിതരായവരുടെ ജീവൻ രക്ഷിക്കുക, അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുക, മെച്ചപ്പെട്ട ഭാവി കെട്ടിപ്പടുക്കുക എന്നിവയാണ് അവരുടെ ദൗത്യം. ഇന്ന്, സംഘർഷങ്ങളിൽ നിന്നും പീഡനങ്ങളിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ നിർബന്ധിതരായ ആളുകൾക്ക് പാർപ്പിടം, ഭക്ഷണം, വെള്ളം, വൈദ്യസഹായം എന്നിവയുൾപ്പെടെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാനുള്ള സഹായം നൽകിക്കൊണ്ട് UNHCR 136 രാജ്യങ്ങളിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു. 1990-കൾ മുതൽ, കാലാവസ്ഥാ മാറ്റത്തിന്റെ അനന്തരഫലങ്ങളെക്കുറിച്ചും പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ കുടിയിറക്കപ്പെട്ട ആളുകളുടെ സംരക്ഷണം ഉറപ്പാക്കുന്നതിനുള്ള സംരംഭങ്ങളെക്കുറിച്ചും അവബോധം വളർത്തുന്നതിനായി UNHCR പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ട്. കാലാവസ്ഥാ മാറ്റത്തെക്കുറിച്ചുള്ള UNHCR-ന്റെ പ്രവർത്തനത്തിൽ, ആന്തരികമായി കുടിയിറക്കപ്പെട്ട ആളുകളുടെ സംരക്ഷണം ഉറപ്പാക്കുന്നതിനുള്ള നിയമപരമായ സമീപനങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കുന്നതിന് സർക്കാരുകളുമായി ചേർന്നു പ്രവർത്തിക്കുന്നു..

പുനരുപയോഗിക്കാവുന്ന ഊർജ്ജം, വനവൽക്കരണ പ്രവർത്തനങ്ങൾ, ശുദ്ധമായ ഇന്ധനങ്ങൾ, പാചകത്തിനുള്ള സാങ്കേതികവിദ്യ എന്നിവയിലേക്കുള്ള പ്രാപ്യത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ അഭയാർത്ഥി ക്യാമ്പുകളുടെ പാരിസ്ഥിതിക ആഘാതം കുറയ്ക്കുന്നതിനും UNHCR ശ്രമിക്കുന്നു. 2030 ആകുമ്പോഴേക്കും കാലാവസ്ഥാ മാറ്റത്തിന്റെ ആഘാതങ്ങൾ കുറയ്ക്കാനും കുടിയിറക്കപ്പെട്ടവർക്ക് സംരക്ഷണം വർദ്ധിപ്പിക്കാനുമുള്ള ശ്രമം കാലാവസ്ഥാ പ്രവർത്തനത്തിനായുള്ള UNHCR ന്റെ തന്ത്രപരമായ ചട്ടക്കൂടിന്റെ ഭാഗമാണ്. കാർബൺ ഉൽസർജനം കുറയ്ക്കുന്നതിനും കുടിയിറങ്ങേണ്ടിവരുന്നവർക്ക് സംരക്ഷണം ഉറപ്പാക്കുന്നതിനുമുള്ള തുടർച്ചയായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. 

സംഘർഷങ്ങളിൽ നിന്നോ പീഡനങ്ങളിൽ നിന്നോ രക്ഷപ്പെടാൻ സ്വന്തം നാട്ടിൽ നിന്ന് പലായനം ചെയ്യാൻ നിർബന്ധിതരായ ആളുകളുടെ ശക്തിയെയും ധൈര്യത്തെയും ലോകം എല്ലാ വർഷവും ജൂൺ 20 ന് ‘ലോക അഭയാർത്ഥി ദിനമായി’ ആചരിച്ചു കൊണ്ട് ആദരിക്കുന്നു. ഈ വർഷം (2025) ‘അഭയാർത്ഥികളോടുള്ള ഐക്യദാർഢ്യം’ (Solidarity with refugees) എന്ന പ്രമേയത്തോടെയാണ് ഈ ദിനം ആഘോഷിക്കുന്നത്.

ആന്തരിക കുടിയിറക്കം  

ആന്തരിക കുടിയിറക്കം (internal displacement), ആന്തരികമായി കുടിയിറക്കപ്പെട്ട വ്യക്തികൾ (Internally displaced people,IDPs) എന്നിവ അടുത്ത ബന്ധമുള്ള രണ്ട് പദങ്ങളാണ്.  സ്വന്തം രാജ്യത്തിന്റെ അതിർത്തിക്കുള്ളിലെ ആളുകൾ, അവർ പൗരന്മാരായാലും വിദേശികളായാലും, മറ്റ് നിവൃത്തികളില്ലാതെ, അല്ലെങ്കിൽ നിർബന്ധിതമായി കുടിയിറങ്ങേണ്ടിവരുന്ന  അവസ്ഥയാണ് ‘ആന്തരിക കുടിയിറക്കം’.  ഇങ്ങനെ കുടിയിറങ്ങേണ്ടിവരുന്ന വ്യക്തികളാണ് ആന്തരികമായി കുടിയിറക്കപ്പെട്ട വ്യക്തികൾ (IDPs). സായുധ സംഘർഷം, അക്രമം, പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങൾ, മനുഷ്യനിർമിത ദുരന്തങ്ങൾ, മനുഷ്യാവകാശ ലംഘനങ്ങൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെ വിവിധ ഘടകങ്ങൾ കൊണ്ട് ഇത് സംഭവിക്കാം. ദേശീയ അതിർത്തികൾക്കുള്ളിൽ ഇത് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു, അതായത് കുടിയിറക്കപ്പെട്ട വ്യക്തികൾ അന്താരാഷ്ട്രതലത്തിൽ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട രാജ്യങ്ങളുടെ  അതിർത്തികൾ  കടക്കുന്നില്ല. സാധാരണ  അഭയാർത്ഥികളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, IDPs സ്വന്തം രാജ്യത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ തുടരുന്നു. അഭയാർത്ഥികളുമായി ചില സമാനതകൾ അവർ പങ്കിടുന്നുണ്ടെങ്കിലും, സ്വന്തം രാജ്യത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ തുടരുന്നതിനാൽ അന്താരാഷ്ട്ര നിയമപ്രകാരം അഭയാർത്ഥികളായി കണക്കാക്കില്ല.

കാലാവസ്ഥാ കുടിയേറ്റത്തിന്റെ പ്രധാന കാരണങ്ങൾ

കാലാവസ്ഥാ മാറ്റവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നിരവധി പാരിസ്ഥിതിക ഘടകങ്ങൾ നിർബന്ധിത കുടിയേറ്റത്തിന് കാരണമാകുന്നു.

സമുദ്രനിരപ്പ് വർദ്ധനവ്

ആഗോളതാപനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട താപനിലയിലെ വർദ്ധനവ് ഹിമാനികളും ഹിമപാളികളും ഉരുകുന്നതിന് കാരണമാകുന്നു.  ഇത് സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുന്നതിലേക്ക് നയിക്കുകയും, ഇത്  വെള്ളപ്പൊക്കത്തിന് കാരണമാകുകയും പ്രദേശത്തെ  വാസയോഗ്യമല്ലാതാക്കുകയും ചെയ്യും. ബംഗ്ലാദേശ് പോലുള്ള രാജ്യങ്ങൾക്ക് ഇതിനകം തന്നെ വലിയ ഭൂപ്രദേശങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടു; ഇത് ആളുകളെ ഉൾനാടുകളിലേക്ക് കുടിയേറാൻ നിർബന്ധിതരാക്കി. കിരിബതി, തുവാലു, മാലിദ്വീപ് തുടങ്ങിയ ചെറിയ ദ്വീപ് രാഷ്ട്രങ്ങൾ പൂർണ്ണമായും വെള്ളത്തിനടിയിലാകാനുള്ള ഭയാനകമായ സാധ്യതയെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു. ‘നേച്ചർ കമ്മ്യൂണിക്കേഷൻസ്’ എന്ന ജേണലിൽ 2021 ൽ വന്ന ഒരു റിപ്പോർട്ട് പ്രകാരം ലോകമെമ്പാടുമുള്ള 267 ദശലക്ഷം ആളുകൾ സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരാൻ സാധ്യതയുള്ള പ്രദേശങ്ങളിൽ (സമുദ്രനിരപ്പിൽ നിന്ന് 2 മീറ്ററിൽ താഴെ) താമസിക്കുന്നുണ്ട് (Hooijer and Vernimmen, 2021).   സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുന്നത് തുടർന്നാൽ, പ്രശ്ന ബാധിതരുടെ എണ്ണം ഗണ്യമായി വർദ്ധിക്കുമെന്നും 2100 ആകുമ്പോഴേക്കും 410 ദശലക്ഷത്തിലെത്തുമെന്നും പഠനം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ആഗോള ശരാശരി സമുദ്രനിരപ്പ് 1880 മുതൽ ഏകദേശം 21–24 സെന്റീമീറ്റർ ഉയർന്നിട്ടുണ്ട് ⁽⁸⁾. ഹിമാനികളിൽ നിന്നും ഹിമപാളികളിൽ നിന്നുമുള്ള ഉരുകുന്ന വെള്ളവും ചൂടാകുമ്പോൾ സമുദ്രജലത്തിന്റെ താപ വികാസവും ചേർന്നതാണ് ജലനിരപ്പ് ഉയരാൻ കാരണം. 2023-ൽ, ആഗോള ശരാശരി സമുദ്രനിരപ്പ് 1993 ലെ നിലവാരത്തേക്കാൾ 10.1 സെന്റീമീറ്റർ കൂടുതൽ ആയിരുന്നു, ഇത് ഉപഗ്രഹ റെക്കോർഡിലെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന വാർഷിക ശരാശരിയാണ് (1993 മുതൽ ഇന്നുവരെ). ചില സമുദ്രതടങ്ങളിൽ, ഈ കാലയളവിൽ സമുദ്രനിരപ്പ് 15-20 സെന്റീമീറ്റർ വരെ ഉയർന്നിട്ടുണ്ട്. കാറ്റിന്റെയും സമുദ്ര പ്രവാഹങ്ങളുടെയും ശക്തിയിലെ സ്വാഭാവിക വ്യതിയാനം കാരണം പ്രാദേശിക വ്യത്യാസങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നു. വരും ദശകങ്ങളിൽ ഹരിതഗൃഹ വാതക ഉൽസർജനം താരതമ്യേന കുറഞ്ഞ പാത പിന്തുടരുകയാണെങ്കിൽ പോലും  ഈ നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ, ആഗോള ശരാശരി സമുദ്രനിരപ്പ് 2000 ലെവലിൽ നിന്ന് കുറഞ്ഞത് ഒരു അടി (0.3 മീറ്റർ) ഉയരാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.  

സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുന്നത് ലോകത്തിലെ താഴ്ന്ന പ്രദേശങ്ങളുടെ തീരങ്ങളിൽ ഇതിനകം തന്നെ പ്രശ്നങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, ബംഗ്ലാദേശിലെ ജനസംഖ്യയുടെ മൂന്നിലൊന്ന് ഭാഗവും തീരപ്രദേശത്താണ് താമസിക്കുന്നത്, രാജ്യത്തിന്റെ മൂന്നിൽ രണ്ട് ഭാഗവും സമുദ്രനിരപ്പിൽ നിന്ന് 4.5 മീറ്ററോ അതിൽ കുറവോ ഉയരത്തിലാണ്. കാലാവസ്ഥാ മാറ്റം മൂലമുണ്ടാകുന്ന വെള്ളപ്പൊക്കം മൂലം 2050 ആകുമ്പോഴേക്കും ബംഗ്ലാദേശിന് അതിന്റെ ഭൂമിയുടെ 17 ശതമാനം നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ പ്രവചിക്കുന്നു. ഭൂമി നഷ്ടപ്പെടുന്നത് ബംഗ്ലാദേശിൽ നിന്നുള്ള 20 ദശലക്ഷം കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികൾക്ക് കാരണമാകും.

ഇന്ത്യൻ മഹാസമുദ്രത്തിലെ ഒരു ദ്വീപ് രാഷ്ട്രമായ മാലിദ്വീപ്, സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുന്നതിനാൽ കടുത്ത ഭീഷണി നേരിടുന്നു. സമുദ്രനിരപ്പിൽ നിന്ന് 2.4 മീറ്റർ ഉയരത്തിൽ മാത്രമാണ് മാലിദ്വീപ് ഉള്ളത്. ആവാസവ്യവസ്ഥയിലും സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിലുമുള്ള മാറ്റങ്ങൾ കാരണം സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുന്നത് കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികളെ സൃഷ്ടിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുന്നത് മാലിദ്വീപിലെ 1200 ദ്വീപുകളെയും മുക്കിയേക്കാമെന്ന് പ്രവചിക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് എല്ലാ മാലിദ്വീപുകാരെയും താമസിക്കുന്നതിന് പുതിയ സ്ഥലങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ നിർബന്ധിതരാക്കും. കാലാവസ്ഥാ മാറ്റത്തിന് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഉത്തരവാദികളായ അമേരിക്ക പോലുള്ള ഉയർന്ന കാർബൺ ഉൽസർജനം നടത്തുന്ന  രാജ്യങ്ങളോട് മാലിദ്വീപ് ഫണ്ടിനായി ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ലോകത്തിലെ മൊത്തം ഉദ്‌വമനത്തിന്റെ 0.003 ശതമാനം മാത്രമേ മാലിദ്വീപിൽ നിന്നുള്ളൂവെങ്കിലും മറ്റ് രാജ്യങ്ങളുടെ കാർബൺ തള്ളൽ മൂലം പൂർണ്ണമായ നാശത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു.

ഏഷ്യയിലെ ഉഷ്ണമേഖലാ പ്രദേശങ്ങളിലാണ് ഏറ്റവും അപകടസാധ്യതയുള്ള ഭൂപ്രദേശങ്ങൾ ഉള്ളതെങ്കിലും, എല്ലാ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലും, ഉദാഹരണത്തിന്, നെതർലാൻഡ്‌സ്, നൈജർ, യുഎസ്, ഗൾഫ് തീരങ്ങൾ  എന്നിവയുൾപ്പെടെ വളരെ ദുർബലമായ പ്രദേശങ്ങളുമുണ്ട്.

തീരത്തോ ഉൾനാടൻ ജലപാതകളിലോ നിർമ്മിച്ച നഗരസമൂഹങ്ങളും സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുന്നതിന്റെ അപകടസാധ്യതയിലാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, വെനീസ് (ഇറ്റലി) ഇതിനകം കടലിലേക്ക് മുങ്ങുകയാണ്. 2100 ആകുമ്പോഴേക്കും നഗരം ഏതാണ്ട് പൂർണ്ണമായും വെള്ളത്തിനടിയിലാകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. നിരവധി തദ്ദേശവാസികൾ ഇതിനകം പരിസ്ഥിതി കുടിയേറ്റക്കാരായി മാറിയിരിക്കുന്നു; 1950-കൾ മുതൽ നഗരത്തിലെ ജനസംഖ്യ പകുതിയിലധികം കുറഞ്ഞു. വെനീഷ്യക്കാർ അവരുടെ സംസ്കാരം ഇതിനകം അപ്രത്യക്ഷമാകുമെന്ന  ആശങ്കയിലാണ്. 

വരൾച്ചയും മരുഭൂവൽക്കരണവും

കടൽ ഉയരുന്നത് തീരദേശ പ്രദേശങ്ങൾക്ക് ഭീഷണിയാകുന്നതുപോലെ വരൾച്ചയും മരുഭൂവൽക്കരണവും ഉൾനാടൻ പ്രദേശങ്ങളിൽ കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികളെ സൃഷ്ടിക്കും. ജനങ്ങൾക്ക് അവർ താമസിക്കുന്ന ഭൂമിയിൽ വിളകൾ കൃഷിചെയ്യാൻ കഴിയാതെ വരുമ്പോഴുള്ള സ്ഥിതി അതിജീവിക്കുന്നതിന് മറ്റെവിടെക്കെങ്കിലും മാറേണ്ടിവരും. ഉദാഹരണത്തിന്, ചൈനയിലെ ഗോബി മരുഭൂമി എല്ലാ വർഷവും വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു, ഇത് ചുറ്റുമുള്ള പ്രദേശങ്ങളിലെ കർഷകരെയും വ്യാപാരികളെയും ചൈനയുടെ തിരക്കേറിയ നഗരപ്രദേശങ്ങളിലേക്ക് കുടിയേറാൻ നിർബന്ധിതരാക്കുന്നു.

ആഫ്രിക്ക, ഏഷ്യ, മിഡിൽ ഈസ്റ്റ് എന്നിവയുടെ പല ഭാഗങ്ങളിലും, നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന വരൾച്ച വിളനാശത്തിനും ജലക്ഷാമത്തിനും മരുഭൂമികളുടെ വ്യാപനത്തിനും കാരണമായി. ഇത് വിശപ്പിനും ദാരിദ്ര്യത്തിനും കാരണമാകുക മാത്രമല്ല, മെച്ചപ്പെട്ട ജീവിത സാഹചര്യങ്ങൾ തേടി ആളുകളെ നഗരങ്ങളിലേക്കോ മറ്റ് രാജ്യങ്ങളിലേക്കോ കുടിയേറാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സിറിയയിലെ ആഭ്യന്തരയുദ്ധം പോലുള്ള സംഘർഷങ്ങൾ പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടത് ഗ്രാമീണ സമൂഹങ്ങളെ മാറ്റിപ്പാർപ്പിക്കുകയും പിരിമുറുക്കം വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത വർഷങ്ങളിലെ കഠിനമായ വരൾച്ചയുമായി ചില വിദഗ്ധർ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു.

സൊമാലി ഉപദ്വീപ് അഥവാ ‘ആഫ്രിക്കയുടെ കൊമ്പ്’ (The Horn of Africa) എന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന പ്രദേശത്തിനടുത്തുള്ള നിവാസികൾ വരൾച്ചയ്ക്കും മരുഭൂവൽക്കരണത്തിനും ഇരയാകുന്നു. ഈ പ്രദേശത്തെ മിക്ക ഗ്രാമീണ നിവാസികളും ഉപജീവനമാർഗ്ഗമായ കൃഷിയിൽ ഏർപ്പെടുന്നു. പല ഉപജീവന കർഷകരും തങ്ങളുടെ കന്നുകാലികളെ പോറ്റാൻ സ്വന്തം വിളകളെ ആശ്രയിക്കുന്നു. പക്ഷേ, വർഷങ്ങളോളം നീണ്ടുനിന്ന കടുത്ത വരൾച്ച ചെടികൾ വളരുന്നതിനെ തടയുന്നു, ഇത് കന്നുകാലികളെ വളർത്തുന്നതിനെയും തടയുന്നു. വരൾച്ച വഷളായതോടെ, പ്രദേശത്തെ ആളുകൾ ഭക്ഷണവും വെള്ളവും കണ്ടെത്താൻ വീടുകൾ ഉപേക്ഷിച്ചു. സൊമാലിയയിൽ മാത്രം, ക്ഷാമം കാരണം 1.3 ദശലക്ഷം ആളുകൾ മറ്റു സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് മാറി. ആഫ്രിക്കൻ ഭൂഖണ്ഡം മുഴുവനും ആഗോള ഹരിതഗൃഹ ഉൽസർജനത്തിന്റെ കേവലം  4 ശതമാനത്തിൽ താഴെ മാത്രമേ സംഭാവന ചെയ്യുന്നുള്ളൂ, പക്ഷേ കാലാവസ്ഥാ മാറ്റത്തിന്റെ അങ്ങേയറ്റത്തെ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഇതിനകം അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതൊക്കെയാണെങ്കിലും, ആഫ്രിക്കൻ ‘കൊമ്പിലെ’ രാജ്യങ്ങൾക്ക് കാലാവസ്ഥാ മാറ്റത്തെ ചെറുക്കുന്നതിന് വികസിത രാജ്യങ്ങളുടെ ശരാശരിയേക്കാൾ കുറഞ്ഞ ധനസഹായം മാത്രമേ ലഭിക്കുന്നുള്ളൂ.

തീവ്ര കാലാവസ്ഥാ സംഭവങ്ങൾ  

ചുഴലിക്കാറ്റുകൾ, കൊടുങ്കാറ്റുകൾ, വെള്ളപ്പൊക്കം, മണ്ണിടിച്ചിൽ, കാട്ടുതീ തുടങ്ങിയ തീവ്ര കാലാവസ്ഥാ സംഭവങ്ങളെ കാലാവസ്ഥാ മാറ്റം കൂടുതൽ തീവ്രവും പതിവുള്ളതുമാക്കുന്നു. ഈ ദുരന്തങ്ങൾ വീടുകൾ, സ്കൂളുകൾ, ആശുപത്രികൾ എന്നിവയെ നശിപ്പിക്കുകയും മുഴുവൻ സമൂഹങ്ങളെയും കുടിയിറക്കുകയും ചെയ്യും. 2020 ൽ മാത്രം, ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾ വെള്ളപ്പൊക്കവും കൊടുങ്കാറ്റും മൂലം കുടിയിറക്കപ്പെട്ടു, പ്രത്യേകിച്ച് ഫിലിപ്പീൻസ്, ഇന്ത്യ, മൊസാംബിക് തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിൽ.

ഉരുകുന്ന ഹിമാനികൾ, ജലക്ഷാമം

ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾ, പ്രത്യേകിച്ച് ദക്ഷിണേഷ്യയിൽ, കൂടിവെള്ളത്തിനും ജലസേചനത്തിനുമായി ഹിമാലയത്തിലെ ഹിമാനികൾ പോഷിപ്പിക്കുന്ന നദികളെ ആശ്രയിക്കുന്നു. ഈ ഹിമാനികൾ വേഗത്തിൽ  ഉരുകിത്തീരുന്നത് ദീർഘകാല ജലവിതരണം അപകടത്തിലാക്കും. ഇത് കൃഷിക്കും കുടിവെള്ള ലഭ്യതയ്ക്കും ഭീഷണിയാണ്.

കേരളത്തിൽ കാലാവസ്ഥാ അഭയാർഥികളുണ്ടോ?

അറബിക്കടലിനോട് ചേർന്ന് 590 കിലോമീറ്റർ സമുദ്രതീരവുമായി നീണ്ടുകിടക്കുന്ന കേരളത്തിന്റെ തീരപ്രദേശം ജനസാന്ദ്രതയുള്ളതാണ്. അതിശക്തമായ തിരമാലകൾ, മഴ, സുനാമി, കടലോര മണ്ണൊലിപ്പ് തുടങ്ങിയ ശക്തമായ സംഭവങ്ങൾ ഈ തീരങ്ങൾ നേരിടുന്നു. ഇത് വ്യാപകമായ കടലോര നഷ്ടത്തിന് കാരണമാകുന്നു. 2004 ലെ സുനാമി, 2017-ലെ ഓഖി ചുഴലിക്കാറ്റ്, 2018-2019-ൽ ഉണ്ടായ വെള്ളപ്പൊക്കം, 2024-ൽ ഉണ്ടായ മണ്ണിടിച്ചിൽ എന്നിവയുൾപ്പെടെ നിരവധി പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങൾ കേരളം അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് (1). 2002-2012 വരെയുള്ള കാലയളവിൽ, കടലോര മണ്ണൊലിപ്പ് മൂലം കേരളത്തിന്റെ തീരദേശ ഭൂമിയുടെ ഏകദേശം 500 ഹെക്ടർ നഷ്ടപ്പെട്ടു, ഇത് ഏകദേശം 79,000 ആളുകളെ ബാധിച്ചു(10). 2050 ആകുമ്പോഴേക്കും, എറണാകുളം, കോട്ടയം, ആലപ്പുഴ, തൃശ്ശൂർ എന്നിവയുൾപ്പെടെ നാല് ജില്ലകളിലെ ഗണ്യമായ പ്രദേശങ്ങൾ സമുദ്രനിരപ്പിന് താഴെയായി മാറുമെന്നും ഇത് കാലാവസ്ഥാ പ്രേരിത കുടിയേറ്റം വർദ്ധിപ്പിക്കുമെന്നും പ്രവചനങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു ⁽⁹⁾.

കേരള സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ഏകദേശം 14.5 ശതമാനം  ഭൂപ്രദേശത്ത് വെള്ളപ്പൊക്കത്തിന് സാധ്യതയുണ്ട്, ചില ജില്ലകൾ 50 ശതമാനം വരെ ഉയർന്ന അപകടസാധ്യത നേരിടുന്നു. 2018-ൽ, കേരളത്തിൽ തെക്കുപടിഞ്ഞാറൻ മൺസൂൺ കാലത്ത് അസാധാരണമായി കനത്ത മഴ ലഭിച്ചു, പ്രത്യേകിച്ച് ആഗസ്റ്റിൽ. ഇതിന്റെ പ്രഹരശേഷി കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ 1924 പ്രളയത്തിന്റെ (‘തൊണ്ണൂറ്റൊമ്പതിലെ വെള്ളപ്പൊക്കം’) തൊട്ട് താഴെയായാണ് കണക്കാക്കുന്നത്.  തെക്കുപടിഞ്ഞാറൻ മൺസൂൺ സാധാരണയേക്കാൾ 42 ശതമാനം കൂടുതൽ മഴ പെയ്തു, ആഗസ്റ്റിൽ മാത്രം സാധാരണയേക്കാൾ 164 ശതമാനം വർദ്ധനവ് രേഖപ്പെടുത്തി ^(3). ഈ അമിത മഴ സംസ്ഥാനത്തുടനീളം വിനാശകരമായ വെള്ളപ്പൊക്കത്തിന് കാരണമായി. ഇത് 433 പേരുടെ മരണത്തിനും ആയിരക്കണക്കിന് ആളുകളുടെ കുടിയിറക്കത്തിനും കാരണമായി ⁽⁷⁾. കേരളത്തിലെ തീരപ്രദേശത്തിന്റെ ഏകദേശം 63 ശതമാനം കടലോര മണ്ണൊലിപ്പിന് ഇരയാകുന്നു, തിരുവനന്തപുരം ജില്ലയാണ് ഏറ്റവും ഉയർന്ന കടലോര മണ്ണൊലിപ്പ് നിരക്ക് അനുഭവിക്കുന്നത് ⁽¹⁰⁾.

കേരളത്തിലെ മൺറോ ദ്വീപ് സംസ്ഥാനത്തെ ആദ്യത്തെ കാലാവസ്ഥാ കുടിയിറക്കത്തിന്റെ വ്യക്തമായ ഉദാഹരണമാണ്. ഉയർന്ന വേലിയേറ്റ സമയങ്ങളിൽ സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുന്നത് വീടുകളെ വെള്ളത്തിനടിയിലാക്കുന്നു, ദ്വീപിന്റെ ഏകദേശം 39 ശതമാനം ഭൂപ്രദേശവും ഇതിനകം വെള്ളത്തിനടിയിലായി. 800-ലധികം കുടുംബങ്ങൾ വെള്ളത്തിനടിയിലായ അവരുടെ സ്വത്തുക്കൾ ഉപേക്ഷിച്ചു ⁽¹¹⁾. ശേഷിക്കുന്ന നിവാസികൾ തുടർച്ചയായി ഭൂമി താഴുന്നതും വേലിയേറ്റ വെള്ളപ്പൊക്കവും കാർഷിക ഉൽപ്പാദനക്ഷമത കുറയുന്നതും നേരിടുന്നു. അതുപോലെ തന്നെ, കായലുകൾക്കും നെൽകൃഷിക്കും പേരുകേട്ട കുട്ടനാട്ടിൽ സമീപ വർഷങ്ങളിൽ ഇടയ്ക്കിടെയുള്ളതും കഠിനവുമായ വെള്ളപ്പൊക്കം അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ട്. ഇടക്കിടെയുള്ള വെള്ളപ്പൊക്കവും സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുമെന്ന ഭയവും കാരണം പലരും കുട്ടനാട് വിട്ട് സമീപപ്രദേശങ്ങളായ ചങ്ങനാശ്ശേരിക്കും തിരുവല്ലക്കും മാറിക്കഴിഞ്ഞു.  കാലാവസ്ഥാ മാറ്റവും, കായൽ നികത്തിയെടുത്ത ദുർബലമായ ഭൂമിയിലെ ടൂറിസം റിസോർട്ടുകളും അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങളും ഉൾപ്പെടെയുള്ള ആസൂത്രണം ചെയ്യാത്ത വികസനവും ഈ പ്രതിസന്ധിക്ക് കാരണമാകുന്നു.

കാലാവസ്ഥാ മാറ്റത്തിന്റെ ആഘാതങ്ങൾ വർദ്ധിക്കുമ്പോൾ, ദുർബലമായ തീരപ്രദേശങ്ങളിലെ നിരവധി ആളുകൾക്ക് മാറിത്താമസിക്കേണ്ടി വന്നേക്കാം. നല്ല കാലാവസ്ഥയും വികസന പദ്ധതികളും ഇല്ലെങ്കിൽ, നിരവധി കുടുംബങ്ങൾക്ക് അവരുടെ സ്വന്തം കിടപ്പാടം ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടിവരാം.  അല്ലെങ്കിൽ സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുന്നതും തീരദേശ വെള്ളപ്പൊക്കവും മൂലമുണ്ടാകുന്ന പ്രശ്നങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ കൂടുതൽ ദൂരം മാറി താമസിക്കേണ്ടിവരും. 

2024 ജൂലൈ 30 ന് കേരളത്തിലെ വയനാട് ജില്ലയിലെ പുഞ്ചിരിമറ്റം, മുണ്ടക്കൈ, ചൂരൽമല, വെള്ളരിമല എന്നീ കുന്നിൻ പ്രദേശങ്ങളിൽ വിനാശകരമായ മണ്ണിടിച്ചിൽ ഉണ്ടായി. ഈ ദുരന്തത്തിൽ 454 പേർ മരിക്കുകയോ കാണാതാവുകയോ ചെയ്തു. ഇത് കേരള ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും മാരകമായ ദുരന്തങ്ങളിലൊന്നായി മാറി. പ്രത്യേകിച്ച് ഏറ്റവും കൂടുതൽ നാശനഷ്ടങ്ങൾ സംഭവിച്ച മുണ്ടക്കൈ, ചൂരൽമല എന്നീ ജനവാസ കേന്ദ്രങ്ങളിൽ കെട്ടിടങ്ങൾ വ്യാപകമായി നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടു, നിരവധി കുടുംബങ്ങളെ മാറ്റിപ്പാർപ്പിക്കുകയും പ്രാദേശിക അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങളെ സാരമായി ബാധിക്കുകയും ചെയ്തു. രണ്ട് മോഡൽ ടൗൺഷിപ്പ് പദ്ധതികളിലൂടെ കുടിയിറക്കപ്പെട്ട കുടുംബങ്ങളെ പുനരധിവസിപ്പിക്കാൻ കേരള സർക്കാർ പദ്ധതിയിട്ടു കഴിഞ്ഞു. ഹാരിസൺ മലയാളത്തിന്റെ നെടുമ്പാല എസ്റ്റേറ്റിലെ 58.5 ഹെക്ടർ സ്ഥലത്ത് ഒരു പദ്ധതി വികസിപ്പിക്കും, മറ്റൊന്ന് എൽസ്റ്റോൺ എസ്റ്റേറ്റിലെ 48.96 ഹെക്ടറിൽ നിർമ്മിക്കും. ഓരോ കുടുംബത്തിനും 1,000 ചതുരശ്ര അടി വിസ്തീർണ്ണമുള്ള ഒരു റെസിഡൻഷ്യൽ യൂണിറ്റ് നൽകും. നേരത്തെ പറഞ്ഞ ആസൂത്രിതമായ സ്ഥലംമാറ്റത്തിന് (planned relocation) നല്ലൊരു ഉദാഹരണമാണിത്.  

പ്രതികരണങ്ങളും പരിഹാരങ്ങളും

കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികളുടെ പ്രതിസന്ധി പരിഹരിക്കുന്നതിന് അടിയന്തര നടപടികളുടെയും ദീർഘകാല ആസൂത്രണത്തിന്റെയും സംയോജനം ആവശ്യമാണ്. 

പൊരുത്തപ്പെടൽ തന്ത്രങ്ങൾ

സർക്കാരുകൾക്കും, സംഘടനകൾക്കും, സമൂഹങ്ങൾക്കും മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ നടപടികൾ സ്വീകരിക്കാൻ കഴിയും. ശക്തമായ വെള്ളപ്പൊക്ക പ്രതിരോധം കെട്ടിപ്പടുക്കുക, വരൾച്ചയെ പ്രതിരോധിക്കുന്ന വിളകൾ വികസിപ്പിക്കുക, ദുരന്തങ്ങൾക്കുള്ള മുൻകൂർ മുന്നറിയിപ്പ് സംവിധാനങ്ങൾ മെച്ചപ്പെടുത്തുക എന്നിവ പൊരുത്തപ്പെടൽ തന്ത്രങ്ങളുടെ മികച്ച ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. 

ആസൂത്രിതമായ സ്ഥലംമാറ്റം

ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ, സ്ഥലംമാറ്റം ആവശ്യമായി വന്നേക്കാം. ഭാവിയിലെ അപകടസാധ്യതകൾ മുൻകൂട്ടി കണ്ട് വ്യക്തികളെയും സമൂഹങ്ങളെയും സുരക്ഷിതമായ സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് മാറ്റിപാർപ്പിക്കുന്ന ഒരു മുൻകരുതൽ നടപടിയാണ് ആസൂത്രിതമായ സ്ഥലംമാറ്റം. കിരിബതി പോലുള്ള ചില രാജ്യങ്ങൾ, അവരുടെ ജനങ്ങളെ മാറ്റിപ്പാർപ്പിക്കുന്നതിന്റെ ഒരു ബാക്കപ്പ് പ്ലാനായി മറ്റ് രാജ്യങ്ങളിൽ ഭൂമി വാങ്ങാൻ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, സ്ഥലംമാറ്റം സങ്കീർണ്ണവും സെൻസിറ്റീവുമായ ഒരു പ്രശ്നമാണ്, ബാധിത സമൂഹങ്ങൾക്ക് സാംസ്കാരിക, സാമൂഹിക, വൈകാരിക വെല്ലുവിളികൾ നേരിടേണ്ടതുണ്ട്.   

സാമ്പത്തിക സഹായം

കാലാവസ്ഥാ മാറ്റത്തിന് ഏറ്റവും കൂടുതൽ കാരണക്കാരായ സമ്പന്ന രാജ്യങ്ങൾക്ക്, ദുർബല രാജ്യങ്ങളെ സാമ്പത്തികമായി സഹായിക്കാനും, പൊരുത്തപ്പെടലിനും സ്ഥലംമാറ്റ ചെലവുകൾക്കും സഹായിക്കാനും ഉത്തരവാദിത്തമുണ്ട്. അവരത് ഉദാരമായി  ചെയ്യുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാം. 

പുതിയ നിയമ ചട്ടക്കൂടുകൾ വികസിപ്പിക്കൽ

കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികളുടെ അവസ്ഥയും അവകാശങ്ങളും പ്രത്യേകമായി അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന അന്താരാഷ്ട്ര കരാറുകൾക്കായുള്ള ആവശ്യം വർദ്ധിച്ചുവരികയാണ്. ‘കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികൾ’ എന്ന ആശയം ആഗോള ചർച്ചകളിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ കാലാവസ്ഥാ സമ്മേളനങ്ങളിൽ (COPs) പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികൾക്ക് സംഘർഷത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട് പലായനം ചെയ്യുന്ന മറ്റ് അഭയാർത്ഥികൾക്ക് നൽകുന്ന അതേ സംരക്ഷിത പദവി ആവശ്യമാണെന്ന് മിക്ക വിദഗ്ധരും വാദിക്കുന്നു. 2018 മാർച്ചിൽ  യുഎൻ മനുഷ്യാവകാശ കൗൺസിൽ നിരവധി കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികൾ സാധാരണ ‘അഭയാർത്ഥികൾ’ എന്നതിന്റെ നിർവചനവുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ലെന്ന് കണ്ടെത്തി; അവരെ ‘ലോകം മറന്നുപോയ ഇരകൾ’ എന്ന് വിളിച്ചു. എന്തായാലും, കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികളുടെ കാര്യം മാനുഷിക പരിഗണനകളോടെ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ടതാണ്. 

ഹരിത ഗൃഹവാതകങ്ങളുടെ ബഹിർഗമനം കുറയ്ക്കൽ

ഇതൊരു ദീർഘകാലനടപടിയാണ്. വർദ്ധിച്ച ഹരിതഗൃഹവാതക ഉൽസർജനം കൊണ്ടുള്ള  ആഗോളതാപനമാണ് പ്രശ്നത്തിന്റെ മൂലകാരണം. കാലാവസ്ഥാ മാറ്റം മന്ദഗതിയിലാക്കാൻ രാജ്യങ്ങൾ ഹരിതഗൃഹ വാതക ഉൽസർജനം കുറയ്ക്കണം. ചരിത്രപരമായി ഏറ്റവുമധികം  കാർബൺ ഡയോക്സൈഡ് തള്ളി  കാലവസ്ഥാമാറ്റത്തിന് ഉത്തരവാദികളായ യുഎസ്, യൂറോപ്യൻ യൂണിയൻ, ബ്രിട്ടൻ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങൾക്ക് ഇക്കാര്യത്തിൽ ഉത്തരവാദിത്വം കൂടുതലുണ്ടാകും. ഇതിൽ  പാരീസ് ഉടമ്പടി പോലുള്ള കരാറുകൾ പ്രധാനപ്പെട്ട ഘട്ടങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു, പക്ഷേ, ശക്തമായ ആഗോള പ്രതിബദ്ധത ആവശ്യമാണ്. താപനില വർദ്ധനവ് 2 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസിൽ (°C) താഴെയാക്കുക, 1.5°C ലേക്ക് പരിമിതപ്പെടുത്തുക എന്ന പാരീസ് ഉടമ്പടിയിൽ നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള ലക്ഷ്യങ്ങൾ നേടിയെടുക്കുന്നതിലൂടെ കാലാവസ്ഥാ മാറ്റത്തെ തടയിടുക എന്നതാണ് ആത്യന്തിക പരിഹാരം. ആഗോളതാപനത്തിനെതിരെ പോരാടുന്നതിനും അതിന്റെ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ആദ്യം ബാധിക്കുന്നവരെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനും എല്ലാ നടപടികളും സ്വീകരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. പാരീസ് ഉടമ്പടിയുടെ ഭാഗമായി രാജ്യങ്ങൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്തിരിക്കുന്ന ‘ദേശീയ കാലാവസ്ഥാ നടപടികൾ’ (Nationally Determined Contributions, NDCs) സമയബന്ധിമായി നടപ്പിലാക്കേണ്ടതാണ്.  

ഉപസംഹാരം

കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികൾ ഉണ്ടാകുന്നത് വെറുമൊരു പാരിസ്ഥിതിക പ്രശ്നം മാത്രമല്ലെന്ന്  അവരുടെ കഥകൾ നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.  ഇത് ഒരു ധാർമ്മികവും മാനുഷികവുമായ വെല്ലുവിളി കൂടിയാണ്. സർക്കാരുകളും നിയമ സ്ഥാപനങ്ങളും കാലാവസ്ഥാ മാറ്റം മൂലമുണ്ടാകുന്ന സാഹചര്യങ്ങളെ മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾക്ക് ഭീഷണിയായി പുനർനിർവ്വചിക്കുകയും കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികൾ നേരിടുന്ന മാരകമായ ഭീഷണിയെ തിരിച്ചറിയുകയും വേണം. ലോകരാഷ്ട്രങ്ങൾ ധീരവും ഏകോപിതവുമായ നടപടി സ്വീകരിച്ചില്ലെങ്കിൽ, ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾ അവരുടെ വീടുകൾ വിട്ടുപോകാൻ നിർബന്ധിതരാകും; ഇത് ലോകത്തെ കൂടുതൽ സാമ്പത്തിക, സാമൂഹിക, രാഷ്ട്രീയ സമ്മർദ്ദങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കും. കാലാവസ്ഥാ അഭയാർത്ഥികളുടെ സാഹചര്യം കാലവസ്ഥാമാറ്റത്തിനെതിരെ അടിയന്തിര  നടപടികളെടുക്കാനുള്ള ആഹ്വാനമായും കാണണം. കാർബൺ ഉൽസർജനം കുറയ്ക്കുന്നതിലൂടെയും, ദുർബല രാജ്യങ്ങളെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നതിലൂടെയും, ന്യായമായ അന്താരാഷ്ട്ര നയങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിലൂടെയും മാത്രമേ ശാശ്വത പരിഹാരമുണ്ടാകൂ.

References 

1. Benny, N.M. 2023. Navigating climate-induced migration in Kerala: Challenges, responses, and adaptation strategies. Discussion Paper. Social Policy Research Foundation, 15p. Available: >>>   
2. Brown, O. 2007. Climate change and forced migration: Observations, projections and implications. A background paper for the 2007 Human Development Report, 34 p. Available:  >>>  
3. CWC [Central Water Commission] 2018.  Study report, Kerala floods of August 2018. Hydrological Studies Organisation, Hydrology (S) Directorate, CWC, Government of India. Available:  >>> 
4. El-Hinnawi, E. 1985. Environmental refugees. United Nations Environment Programme, Nairobi, 41p. Available: >>> 
5. Hooijer, A. and Vernimmen, R. 2021. Global LiDAR land elevation data reveal greatest sea-level rise vulnerability in the tropics. Nature Communications, 12(1): 1-7. Available: >>> 
6. IDMC [Internal Displacement Monitoring Centre]. Displacement data [Online]. Available:   >>>
7. KPDNA [Kerala Post Disaster Needs Assessment] 2018. Kerala Post Disaster Needs Assessment:  Floods and Landslides – August 2018, Govt of Kerala,439p. Available: >>>
8. Lindsey, R. 2023. Climate change: Global sea level. Climate.gov. [on line]. >>> 
9. Nambudiri, S. 2023. Global warming in India: 4 districts could go below sea level by 2050 in Kerala, The Times of India, Kochi News. Available: >>> 
10. Parvathy, S. and Kuriakose, S. L. 2014. Disasters in Numbers.  Fact sheet on coastal erosion related losses in Kerala (2002 – 2012). Kerala State Disaster Management Authority. Available: >>>  
11. Shaji, K. 2023. That sinking feeling: As Munroe Island slowly goes under, it is creating Kerala’s first climate refugees. The South First [on line]. Available: >>> 
12. UNHCR [United Nations High-commissioner for Refugees] 2025.  UNHCR-The UN Refugee Agency [ home page] >>>  
13. Warner, K., Afifi, T., Kalin, W., Leckie, S., Ferris, B., Martin, S.F, and Wrathall, D. 2013. Changing climate and moving people: Framing migration, displacement and planned relocation. Policy Brief No 8. United Nations University Institute for Environment and Human Security (UNU-EHS), Bonn, 57p. Available:  >>> 
14. Wilkinson, E., Kirbyshire, A., Mayhew, L., Batra, P., and Milan, A. 2016.  Climate-induced migration and displacement: closing the policy gap. ODI briefing, 12p. Overseas Development Institute. >>>   

CLIMATE DIALOGUE

SCIENCE OF CLIMATE CHANGE