
മാല കുമാർ
Pratham Books
—

തീവണ്ടി കാര്യേജിനുള്ളിൽ പ്രവർത്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു സ്കൂളിനെ പറ്റിയും, പിൽകാലത്ത് ജപ്പാനിലെ വീടുകളിൽ സുപരിചിതയായ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെയും കഥ
ഭൂതകാലത്തിന്റെ ഭീകരതകൾ മറന്നുകൊണ്ട് മുൻപോട്ടു പോകാൻ ജപ്പാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധകാലത്ത് ജപ്പാനിൽ വർഷിക്കപെട്ട ആണവായുധങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾ ചിലപ്പോൾ ഒരിക്കലും അവസാനിക്കുകയില്ല. ജപ്പാനിലെ ടോമോ ഗക്കുവേൻ (Tomoe Gakuen) എന്ന പ്രദേശത്ത് രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധ കാലത്ത് സോയക് കൊബായാഷി തുടങ്ങി വെച്ച ഒരു വിദ്യാലയം അണ് ടോമോസ്കൂൾ. സാഹിത്യവും ശാസ്ത്രവും മാത്രമല്ല അദ്ദേഹം അവിടെ പഠിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത്. നല്ല സൌഹൃദങ്ങൾ ബന്ധങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനും പ്രകൃതി സംരക്ഷണത്തിന് എന്തൊക്കെ ചെയ്യാമെന്നും അദ്ദേഹം പഠിപ്പിച്ചു. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധകാലത്ത് 1945 ഇൽ ഈ വിദ്യാലയം നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടുവെങ്കിലും, ഇവിടെ പ്രചരിക്കപ്പെട്ട നന്മയുടെ പാഠങ്ങൾ എന്നും പലരെയും പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു.

ജൂൺ 18,1893 ആണ് കൊബായാഷിയുടെ ജന്മദിനം. ചെറുപ്പത്തിൽ നദിക്കരയിൽ ചെന്ന് ഓളങ്ങൾ നോക്കി അവയുടെ സംഗീതം സങ്കല്പിക്കുമായിരുന്നു. കുട്ടികളിൽ ജന്മനാ ഉള്ള സർഗാത്മകതയും നന്മയും വളർത്തിക്കൊണ്ടു വന്ന്, അവരെ സ്വപ്നങ്ങൾ കാണാൻ അദ്ദേഹം പരിശീലിപ്പിച്ചു. കൊബായാഷിയുടെ വിലപെട്ട വിദ്യാഭ്യാസ രീതികൾ ലോകമറിഞ്ഞത്, അദേഹത്തിന്റെ വിദ്യാർത്ഥിയായ തെത്സുകോ കുറോയനാഗി പിൽകാലത്ത് ടോമോ സ്കൂളിലെ അനുഭവങ്ങൾ പങ്കുവെച്ച് കൊണ്ട് ഒരു പുസ്തകം രചിച്ചപ്പോൾ ആണ്. 1981-ൽ ആണ് ജാപ്പനീസ് ഭാഷയിൽ ടോട്ടോചാൻ എന്ന പേരിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്.

ആദ്യ വായനയിൽത്തന്നെ പുസ്തകം എനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ഒരു ട്രെയിൻ ടിക്കറ്റ്, തുറക്കുകയും അടക്കുകയും ചെയ്യാൻ സാധിക്കുന്ന ഡെസ്ക് , തുടങ്ങിയ ചെറിയ ചെറിയ വസ്തുക്കളെ വളരെ ഉത്സാഹപൂർവം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്ന കൊച്ചു പെൺകുട്ടിയെ ഞാൻ വളരെ അധികം സ്നേഹിച്ചു പോയി എന്ന് പറയേണ്ടി വരും. സ്വതന്ത്ര ചിന്തയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു പോന്നിരുന്ന ഹെഡ്മാസ്റ്ററും, ടോട്ടോചാന്റെ ജീവിത വീക്ഷണത്തെയും അഭിവാഞ്ചയെയും പിന്തുണച്ച അമ്മയും എന്റെ ഇഷ്ടപെട്ട കഥാപാത്രങ്ങളാണ്.
മാതാപിതാക്കളും ബാല്യകാല സുഹൃത്തുക്കളും ടോട്ടോ-ചാൻ എന്ന് വിളിക്കുന്ന കുറോയാനഗി ഇന്ന് ഒരു ടെലിവിഷൻ ടോക്ക് ഷോയുടെ അവതാരകയാണ്. Tetsuko no Heya അല്ലെങ്കിൽ Tetsuko’s Room എന്ന ഈ ടോക്ക് ഷോ 1976 മുതൽ എല്ലാ പ്രവൃത്തിദിവസങ്ങളിലും നിർത്താതെ സംപ്രേക്ഷണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു!
“ഇന്ന് 41-ാമത് (2016 ൽ) ആരംഭിക്കുന്നു. കൂടുതൽ രസകരമായ സംവാദങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിക്കുക, കുറഞ്ഞത് 10 വർഷമെങ്കിലും തുടരാൻ ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നു.” എന്ന് 2016 ഫെബ്രുവരിയിൽ, 82-കാരനായ കുറോയാനഗി പ്രഖ്യാപിച്ചു.

തെത്സുകോയുടെ TALK SHOW
അമിതമായി സംസാരിച്ചതിന് അവളുടെ മറ്റ് കുറ്റകൃത്യങ്ങൾക്കൊപ്പം ഈ തളരാത്ത ടോക്ക് ഷോ അവതാരകയെ ഒരിക്കൽ ഒന്നാം ക്ലാസിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കിയത് എത്ര വിരോധാഭാസമാണ്. 2015 മെയ് മാസത്തിൽ, ഷോ അതിന്റെ 10,000-ാമത്തെ എപ്പിസോഡിലെത്തി, ഗിന്നസ് ബുക്ക് ഓഫ് വേൾഡ് റെക്കോർഡ്സ് അംഗീകരിച്ച ഒരു നേട്ടം. കുറോയാനഗി ഒരിക്കലും ഒരു റെക്കോർഡിംഗ് നഷ്ടപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ലെന്നും ഷോയിൽ വസ്ത്രം ആവർത്തിച്ചിട്ടില്ലെന്നും റിപ്പോർട്ടുണ്ട്. ടോക്കിയോ കോളേജ് ഓഫ് മ്യൂസിക്കിൽ ഓപ്പറ ഗാനം പഠിക്കാൻ പോയി, ഒരു അഭിനേതാവായി, ബധിരരായ അഭിനേതാക്കളെ പ്രൊഫഷണലായി പരിശീലിപ്പിക്കാൻ ടോട്ടോ-ചാൻ ഫൗണ്ടേഷൻ സ്ഥാപിച്ച, 30 വർഷം യുണിസെഫിന്റെ ഗുഡ്വിൽ അംബാസഡറായ ഒരു കൊച്ചു പെൺകുട്ടിയുടെ പ്രതിരോധവും കഴിവുമാണ്. കൂടാതെ വേൾഡ് വൈഡ് ഫണ്ട് ഫോർ നേച്ചറിന്റെ ഉപദേശകയാണ്. ടോമോയിലെ തന്റെ ആദ്യകാല സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസവും അതിന്റെ അസാധാരണമായ ഹെഡ്മാസ്റ്ററായ കൊബയാഷിയുമാണ് തന്റെ വിജയത്തിന് കാരണമെന്ന് അവർ പറയുന്നു.

അപ്പോൾ ഈ സ്കൂളിന്റെ പ്രത്യേകത എന്താണ്?
തുടക്കത്തിൽ, പഴയ റെയിൽവേ വണ്ടികളായിരുന്ന ക്ലാസ് മുറികളുള്ള ഒരു സ്കൂളായിരുന്നു അത്. കുട്ടികളുടെ കഴിവുകൾ സ്വാഭാവികമായി പൂവണിയാൻ അനുവദിക്കുന്ന ഒരു പ്രധാനാധ്യാപകനുണ്ടായിരുന്നു. ടോട്ടോ-ചാൻ ഹെഡ്മാസ്റ്ററുമായുള്ള ആദ്യ കൂടിക്കാഴ്ചയിൽ, അവൾ അദ്ദേഹത്തോട് ചോദിച്ചു, “പറയൂ, നിങ്ങൾ ഒരു സ്കൂൾ മാസ്റ്ററോ സ്റ്റേഷൻ മാസ്റ്ററോ?” പ്രധാനാധ്യാപകനാണെന്ന് അദ്ദേഹം ഗൗരവത്തോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് വളരെ സന്തോഷമുണ്ട്. എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ സ്കൂളിൽ വരണം,” ടോട്ടോ-ചാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. അവൾ അത് തന്നെ ചെയ്തു.
സ്കൂളിൽ, ടോട്ടോ-ചാൻ തറയിൽ സംഗീത കുറിപ്പുകൾ സ്ക്രോൾ ചെയ്യാനും മരത്തിൽ കയറാനും പോളിയോ ബാധിച്ച ഒരു സഹപാഠിയെ അതിൽ കയറാൻ സഹായിക്കാനും പഠിച്ചു. അവളും അതെല്ലാം പഠിച്ചു. ഒരു പഴയ കർഷകന് മികച്ച പൂന്തോട്ടപരിപാലന അധ്യാപകനാകാം. സ്കൂളിൽ തനിക്ക് സംഭവിച്ച രസകരമായ കാര്യങ്ങളെല്ലാം അവൾ തന്റെ വളർത്തുനായയായ റോക്കിയോട് പറഞ്ഞു. അവളുടെ ദയയുള്ള, സംഗീതസ്നേഹിയായ, പുരോഗമനസ്സുള്ള ഹെഡ്മാസ്റ്ററായ കൊബയാഷിക്ക് നന്ദി, സഹപാഠികൾ ചെയ്തതുപോലെ അവൾ എളുപ്പത്തിലും ജൈവികമായും ജീവിത നൈപുണ്യങ്ങൾ പഠിച്ചു.

ചിഹിര ഇവാസാക്കിയുടെ മനോഹരമായ ചിത്രീകരണങ്ങൾ ഈ പുസ്തകത്തിലുണ്ട്. കുട്ടികളുടെ പുസ്തകമായിട്ടാണ് പലരും കാണുന്നതെങ്കിലും അത് എല്ലാവർക്കും ആകർഷകമാണ്. കുട്ടികളെ സുന്ദരന്മാരാക്കാനോ യുദ്ധത്തിന്റെ തീവ്രത മുതലാക്കാനോ ഒരു ശ്രമവുമില്ല. പുസ്തകത്തിന്റെ ആകർഷണീയതയുടെ ഭൂരിഭാഗവും അതിന്റെ നേരായ ആഖ്യാനത്തിലാണ്, ഇല്ല ധാർമ്മികമാക്കൽ അല്ലെങ്കിൽ മയപ്പെടുത്തുന്ന വികാരം.

1982-ൽ, ജാപ്പനീസ് ഭാഷയിൽ ഈ ആത്മകഥാപരമായ പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിച്ച് ഒരു വർഷത്തിനുള്ളിൽ, അതിന്റെ 4.5 ദശലക്ഷം കോപ്പികൾ വിറ്റു. സ്വതന്ത്ര മനോഭാവത്തിന്റെയും വിദ്യാഭ്യാസത്തിലെ നൂതന രീതികളുടെയും കുട്ടികളുടെ സ്വാഭാവിക വികാസത്തിന്റെയും വിജയം പുസ്തകം രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. കുട്ടികളുടെ വികസനത്തിൽ തുറന്നതും ഓരോകുട്ടിയെയും പരിഗണിക്കുന്നതുമായ സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ സാധ്യതകളിലേക്ക് എണ്ണമറ്റ വായനക്കാർക്കായി ഇത് ഒരു ജാലകം തുറന്നു. ഈ പുസ്തകം വായിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് മരത്തിൽ ഇരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ, ജനാലയ്ക്കരികിലുള്ള ഒരു സ്ഥലം വളരെ നന്നായി ചെയ്യും.