ദൃശ്യങ്ങളെ പകർത്താൻ ആണല്ലോ ക്യാമറ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ക്യാമറയുടെ മുന്നിലുള്ള ലെൻസ് ദൃശ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള പ്രകാശത്തെ സെൻസറിലേക്ക് ഫൊക്കസ് ചെയ്യുകയും അത് റെക്കോർഡ് ചെയ്യുകയുമാണ് ചെയ്യുക. ലളിതമായി പറഞ്ഞാൽ ക്യാമറ അതിൻ്റെ സെൻസറിൽ എത്തുന്ന പ്രകാശത്തെ റെക്കോർഡ് ചെയ്യുന്നു. ലെൻസിലൂടെ കടന്ന് സെൻസറിൽ എത്തുന്ന പ്രകാശം എത്ര വേണം എന്ന് തീരുമാനിക്കാൻ ഒരു ക്യാമറയിൽ മൂന്ന് നിയന്ത്രണങ്ങൾ ആണുള്ളത്. സെൻസറിലെത്തുന്ന പ്രകാശത്തെ ഫോട്ടോഗ്രാഫർക്ക് മൂന്നു രീതിയിൽ നിയന്ത്രിക്കാം. അവ ഏതെല്ലാം എന്നു നോക്കാം

1. ഷട്ടർ സ്പീഡ്

ക്യാമറയുടെ സെൻസറിനു മുന്നിൽ ഒരു തിരശ്ശീല / ഷട്ടർ ഉണ്ട് നമ്മൾ ചിത്രമെടുക്കുമ്പോൾ ഈ ഷട്ടർ തുറന്ന് അടയും. ക്യാമറയിൽ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുമ്പോൾ കേൾക്കുന്ന ശബ്ദത്തിൻ്റെ ഒരു ഭാഗം ഇതാണ്. ഈ ഷട്ടർ തുറക്കുന്നതിനും അടയ്ക്കുന്നതിനും ഇടയിലുള്ള സമയത്തെ exposure time എന്ന് വിളിക്കാം. അത്രയും സമയം അതിൽ വീഴുന്ന പ്രകാശത്തെ ക്യാമറ റെക്കൊർഡ് ചെയ്യും . ഷട്ടർ വളരെ വേഗം തുറന്നടഞ്ഞാൽ exposure time  കുറവായിരിക്കും, അതായത് കുറച്ച് പ്രകാശം മാത്രമേ സെൻസറിൽ എത്തൂ.ഷട്ടർ സ്പീഡ് കൂടുമ്പോൾ എക്സ്പോഷർ സമയം കുറയുന്നു.

രാത്രി ആകാശ ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കുമ്പോൾ നമുക്ക് എപ്പോഴും ഷട്ടർ സ്പീഡ് കുറച്ച് വെക്കേണ്ടി വരും.

2. അപേർച്ചർ

പേര് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ തന്നെ ക്യാമറ ലെൻസിൻ്റെ വാവട്ടമാണ് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. പ്രത്യേക തരത്തിൽ ചെയ്തിരിക്കുന്ന ബ്ളേഡുകൾ ഉപയോഗിച്ച് നമുക്ക് ഈ വാവട്ടം നിയന്ത്രിക്കാം. വാവട്ടം / Aperture കൂടുമ്പോൾ കൂടുതൽ പ്രകാശം സെൻസറിൽ എത്തുന്നു. ആകാശചിത്രങ്ങൾ എടുക്കുമ്പോൾ കൂടുതൽ പ്രകാശം സെൻസറിൽ എത്തുന്നതിനായി എപ്പോഴും വാവട്ടം കൂടുതൽ വേണം.

3. ഐ.എസ്.ഓ

മുൻപ് പറഞ്ഞ രണ്ട് നിയന്ത്രണങ്ങളും പ്രകാശത്തെ നേരിട്ട് നിയന്ത്രിക്കുകയാണല്ലോ. എന്നാൽ ISO ചെയ്യുന്നത് സെൻസറിൽ പതിച്ച പ്രകാശത്തെ ആമ്പ്ലിഫൈ ചെയ്യുകയാണ്. സെൻസറിൽ പതിക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന് ആനുപാതികമായി ഉണ്ടാകുന്ന കറൻ്റ്റിൻ്റെ അളവ് കൂട്ടുകയാണ് ഇവിടെ ചെയ്യുന്നത്. നമ്മൾ ശബ്ദത്തിൻ്റെ തീവ്രത ആമ്പ്ലിഫയർ ഉപയോഗിച്ച് കൂട്ടുന്നത് പോലെ. പക്ഷെ ഇങ്ങനെ കൂട്ടിയാൽ ഒരു കുഴപ്പമുണ്ട് ആവശ്യത്തിനുള്ള ലൈറ്റിനൊപ്പം(signal) തന്നെ Noice കൂടി ആമ്പ്ലിഫൈ ചെയ്യപ്പെടും. അതുകൊണ്ട് ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കുമ്പോൾ ഒരു പരിധിയിൽ കൂടുതൽ ഇസൊ കൂട്ടാൻ സാധ്യമല്ല