Read Time:13 Minute

രചന: മനോജ് കെ. പുതിയവിള, ചിത്രീകരണം, ആനിമേഷൻ: സുധീർ പി. വൈ. ശബ്ദം നല്കിയവർ: ഷംസിയട്ടീച്ചർ : ആർദ്ര സുശീൽ പൂവ് : ഹരിനന്ദ് വി.

“ടീച്ചറേ, ഒരു സംശയംകൂടി. ബേരിസെന്റർ സൂര്യന്റെ കേന്ദ്രത്തിൽനിന്ന് അകലാനുള്ള ഒരു കാരണം വ്യാഴോമായുള്ള ദൂരക്കൂടുതലാണെന്നു ടീച്ചർ പറഞ്ഞല്ലോ. അകലം കൂടുമ്പോൾ ബേരിസെന്റർ മാറും, അല്ലേ?” ബേരിസെന്ററിനെപ്പറ്റി ഷംസിയട്ടീച്ചർ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ മനസിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കുകയായിരുന്നു പൂവ്. സൗരയൂഥത്തിൽ സൂര്യൻ ഗ്രഹങ്ങളെ ആകർഷിക്കുന്നതുപോലെ ഗ്രഹങ്ങൾ സൂര്യനെയും ആകർഷിക്കുന്നു എന്നത് അവനു പുതിയ അറിവായിരുന്നു. മാസിനനുസരിച്ച് അവയ്ക്ക് ഒരു പൊതുഗുരുത്വകേന്ദ്രം ഉണ്ടാകുമെന്നും ബേരിസെന്റർ എന്നാണ് അതിനു പേരെന്നും അവൻ മനസിലാക്കി. ഈ പൊതുകേന്ദ്രത്തെയാണു ഗ്രഹം ചുറ്റുന്നതെന്നും ആ കേന്ദ്രത്തിന്റെ സ്ഥാനത്തിനനുസരിച്ച് സൂര്യനും നേരിയതോതിലാണെങ്കിലും സ്ഥാനമാറ്റം ഉണ്ടാകുന്നുണ്ടെന്നും അറിഞ്ഞപ്പോൾ അതിന്റെ സവിശേഷതകളായി അവന്റെ ചിന്താവിഷയം. അങ്ങനെയാണ് ആ സംശയം വന്നത്.

“അതേ. പൂവ് മറന്നോ ഞാൻ നേരത്തേ പറഞ്ഞത്? ചന്ദ്രൻ ഭൂമിയിൽനിന്ന് അകലുന്തോറും ചന്ദ്രന്റെയും ഭൂമിയുടെയും ബേരിസെന്റർ ഭൂമിയിൽനിന്നു ക്രമേണ പുറത്താകുമെന്നു പറഞ്ഞത് ഓർമ്മയില്ലേ?”

“ഓ, ശരിയാ. ഞാനത് ഓർത്തില്ല.”

“സാരമില്ല.”

“ടീച്ചറേ, അപ്പോൾ വ്യാഴം ഇതിനെക്കാളും കുറേയേറെ അകലെ ആയിരുന്നെങ്കിൽ അവർ ഇരട്ടകളായി മാറുമായിരുന്നോ?”

“അവർ ഇപ്പോഴും ഇരട്ടകളെപ്പോലെ ആണല്ലോ. രണ്ടു ഗോളത്തിനും പുറത്തല്ലേ അവയുടെ ബേരിസെന്റർ. വ്യാഴവും നക്ഷത്രം ആയിരുന്നെങ്കിൽ ഇരട്ടനക്ഷത്രമെന്നോ സൂര്യനും ഗ്രഹമായിരുന്നെങ്കിൽ ഇരട്ടഗ്രഹമെന്നോ വിളിക്കപ്പെട്ടേനെ. ഇതിപ്പോൾ ഒന്നു നക്ഷത്രവും ഒന്നു ഗ്രഹവും ആയിപ്പോയില്ലേ! പൂവ് ചോദിച്ചതുപോലെ വ്യാഴം ശനിയുടെ സ്ഥാനത്തോ യുറാനസിന്റെ സ്ഥാനത്തോ ഒക്കെ ആയിരുന്നെങ്കിൽ ബേരിസെന്റർ സൂര്യനിൽനിന്നു കൂടുതൽ അകലെ ആയേനെ.”

“അല്ല ടീച്ചറെ, ശനിയും യുറാനസും ഒക്കെ നല്ല മാസുള്ള ഗ്രഹങ്ങളല്ലേ?”

“അതേല്ലോ. നെപ്റ്റ്യൂണും ആ കൂട്ടത്തിൽ പെടും.”

“അതെ, അപ്പോൾ വ്യാഴം, ശനി, യുറാനസ്, നെപ്റ്റ്യൂൺ. അവയുടെ ഓരോന്നിന്റെയും സ്വാധീനം സൂര്യനിൽ ഉണ്ടാകുന്നുണ്ടോ? അവയുമായും സൂര്യനു ബേരിസെന്ററുകൾ ഉണ്ടോ?”

“പിന്നേ. മാസുള്ള എല്ലാ ഗോളവുമായും ഉണ്ട്.”

“അപ്പോൾ പിന്നെയും കുഴയുമല്ലോ ടീച്ചറേ.”

“എന്തുപറ്റി, പൂവേ?”

“സൂര്യന് ഓരോ ഗ്രഹവുമായി ഓരോ ബേരിസെന്ററല്ലേ? അപ്പോൾ അതിനോരോന്നിനും അനുസരിച്ചു സൂര്യനു വോബിൾ ചെയ്യാൻ പറ്റുമോ!?”

“ഹഹഹ! നല്ല ചോദ്യം. നമ്മൾ ഇപ്പോൾ രണ്ടെണ്ണം രണ്ടെണ്ണം വീതം എടുത്തു എന്നേയുള്ളൂ. സൗരയൂഥത്തിൽ ഇവയെല്ലാം ഒന്നിച്ചല്ലേ. അപ്പോൾ ഇവയുടെയെല്ലാംകൂടി ആകെ മാസിന്റെ ഗുരുത്വകേന്ദ്രമായിരിക്കും സൗരയൂഥത്തിന്റെ ബേരിസെന്റർ. എന്നുവച്ചാൽ, സൗരയൂഥഹത്തിലെ മുഴുവൻ മാസിന്റെയും കേന്ദ്രം.”

“അപ്പോൾ ആ പൊതുകേന്ദ്രത്തെയാണു സൂര്യനും ഗ്രഹങ്ങളും എല്ലാം ചുറ്റുന്നത്?”

“അതെ.”

“ആ കേന്ദ്രം സൂര്യന്റെ ഏതു ഭാഗത്താണ്?”

“അവിടെയാണു പ്രശ്നം. ഓരോ ഗ്രഹത്തിന്റെയും സ്ഥാനം എപ്പോഴും മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയല്ലേ? വ്യാഴം സൂര്യന്റെ ഒരു വശത്തായിരിക്കുമ്പോൾ ശനിയും ഭൂമിയും യുറാനസും നെപ്റ്റ്യൂണും ഒക്കെ ചിലപ്പോൾ എതിർ‌വശത്തോ മറ്റു വശങ്ങളിലോ ആകാം. ചിലപ്പോൾ ഇവ മിക്കതുംകൂടി ഒരു വശത്തു വന്നെന്നുവരാം. എല്ലാം പല അകലത്തിൽ പല പാതകളിൽ പല വേഗത്തിലല്ലേ കറങ്ങുന്നത്.”

“ടീച്ചർ പറഞ്ഞുവരുന്നത് സൗരയൂഥത്തിന്റെ ബേരിസെന്റർ ഈ ഗ്രഹങ്ങളുടെയെല്ലാം സ്ഥാനത്തിനനുസരിച്ചു മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കും എന്നാണോ?”

“അതെ. സംശയമെന്താ?”

“അയ്യോ! അങ്ങനെയെങ്കി…, സൗരയൂഥത്തിന്റെ ബേരിസെന്റർ മാറുന്നേനനുസരിച്ച് ഈ ഗോളങ്ങളുടെയെല്ലാം സഞ്ചാരപാത എപ്പോഴും മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കില്ലേ?”

“പിന്നല്ലാതെ? മാറണ്ടേ? ഗുരുത്വാകർഷണം അതിന്റെ പണി ചെയ്യാതിരിക്കുമോ?”

“അയ്യോ! ശാസ്ത്രജ്ഞർ ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ കണക്കാക്കും!”

“ങാ, അതു കണക്കുകൂട്ടുന്നത് അത്ര എളുപ്പമല്ല. രണ്ടിൽ കൂടുതൽ ഗോളങ്ങൾ ഉൾപ്പെട്ട സിസ്റ്റങ്ങളുടെ ഭ്രമണം നിർണ്ണയിക്കുന്നകാര്യം ന്യൂട്ടന്റെ കാലം‌തൊട്ടേ ശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ തലവേദനയാ. സൂര്യനും ഭൂമിയും ചന്ദ്രനും ചേർന്ന സംവിധാനമാണ് ആദ്യം ശാസ്ത്രജ്ഞരെ കുഴച്ചത്. അതിനു പരിഹാരമുണ്ടാക്കാൻ അക്കാലത്തുതന്നെ പലരും പരിശ്രമിച്ചു. ഹെൻ‌റി പൊയ്‌ങ്കാറെ എന്ന ഫ്രഞ്ച് ശാസ്ത്രജ്ഞനാണ് അവരിൽ പ്രധാനി. പിന്നെയും പലരും ആ കുരുക്കഴിക്കാൻ പരിശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഗോളങ്ങളുടെ എണ്ണം കൂടുന്തോറും ഈ കണക്ക് കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമാകും. സർവ്വത്ര അവ്യവസ്ഥയാണ്. അതിൻൽനിന്നൊക്കെ നിയമങ്ങളോ സമവാക്യങ്ങളോ ഉണ്ടാക്കുന്നത് എത്ര ക്ലേശകരമാണെന്ന് ആലോചിക്കൂ. അതൊന്നും നിന്റെ കുഞ്ഞുമനസിനെന്നല്ല, എനിക്കുതന്നെ മനസിലാകുന്ന കാര്യങ്ങളല്ല. ഗണിതത്തിലും ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിലുമൊക്കെ ആഴത്തിൽ അറിവുള്ളവരുടെ മേഖലയാണ് അതൊക്കെ. അതുകൊണ്ട്, തത്ക്കാലം അതിന്റെ ഗണിതത്തിലേക്കൊന്നും നമുക്കു പോകണ്ടാ.”

ഫ്രഞ്ച് ശാസ്ത്രജ്ഞനായ ഹെൻ‌റി പൊയ്‌ങ്കാറെ

“അയ്യോ! വേണ്ടായേ! എന്നാലും ടീച്ചറേ, ഒരു സിമ്പിൾ സംശയം ചോദിച്ചോട്ടെ? സൗരയൂഥത്തിലെ മുഴുവൻ ഗ്രഹങ്ങളുംകൂടി സൂര്യന്റെ ഒരുവശത്ത് ഒരു നേർ‌രേഖയിൽ വന്നാൽ…? അപ്പോൾ ബേരിസെന്റർ സൂര്യനിൽനിന്ന് ഒരുപാടു പുറത്താവില്ലേ? അങ്ങനെവന്നാൽ സൂര്യനു പണികിട്ടുമോ?”

“അങ്ങനിങ്ങനൊന്നും പണി കിട്ടുന്നയാളല്ല സൂര്യൻ. സൗരയൂഥത്തിന്റെ 99.8 ശതമാനം മാസും സൂര്യനിലാണ്. ബാക്കി എല്ലാ ഗോളങ്ങളുംകൂടി ചേർന്നാലും 0.2 ശതമാനമേ ഉള്ളൂ. അത് ഏതാണ്ടു മുഴുവനുംതന്നെ ഭീമന്മാരായ വ്യാഴം, ശനി, യുറാനസ്, നെപ്റ്റ്യൂൺ എന്നിവയിലായാണ്. ബാക്കി സകല ഗ്രഹങ്ങളും ഉപഗ്രഹങ്ങളും ഛിന്നഗ്രഹങ്ങളും ധൂമകേതുക്കളും എല്ലാംകൂടി ചേർന്നാലും തുച്ഛമായ മാസേ വരൂ. അതിനാൽ അവയുടെ സ്വാധീനം പരിഗണിക്കാൻമാത്രം ഇല്ല.”

ന്യൂട്ടന്റെ ത്രീ ബോഡി പ്രോബ്ലം രസകരമായി അവതരിപ്പിക്കുന്ന വീഡിയോ (Courtesy: TED-Ed):

“അപ്പോ… ഈ നാലു വലിയ ഗ്രഹങ്ങളുടെ സ്വാധീനമാണോ പ്രധാനം?”

“അതെ. ഇവയുടെ ഗുരുത്വാകർഷണം കാരണം ഇവയുടെ സ്ഥാനത്തിനനുസരിച്ചു സൗരയൂഥത്തിന്റെ ബേരിസെന്റർ മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കും. പൂവ് പറഞ്ഞതുപോലെ ഇവ നാലും ഒരുവശത്ത് ഒരു നേർരേഖയിൽ വന്നാൽ സൗരയൂഥത്തിന്റെ ബേരിസെന്റർ സൂര്യന്റെ ഉപരിതലത്തിന് 8,10,000 കിലോമീറ്റർ പുറത്ത് ആകും. അപ്പോൾ അതിനനുസരിച്ചു സൂര്യന്റെ വോബ്ലിങ് കൂടും.”

“ഹോ! ഈ നാലു ഭീമൻഗ്രഹങ്ങളുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ എത്രയെല്ലാം രീതിയിൽ വരാം! അതിനെല്ലാം അനുസരിച്ചു സൗരയൂഥത്തിന്റെ ബേരിസെന്റർ മാറുകയെന്നുവച്ചാൽ… ഒരു വ്യവസ്ഥേം വെള്ളിയാഴ്ചേം ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ, ടീച്ചറേ!”

“അങ്ങനെയല്ല പൂവേ. പ്രപഞ്ചത്തിനു ബുദ്ധിയില്ലെന്നു പറഞ്ഞില്ലെ. ഇന്നിന്ന തരത്തിലേ ഓരോന്നും സംഭവിക്കാവൂ എന്നും അതിനു നിർബ്ബന്ധമൊന്നും ഇല്ലല്ലോ. ഗോളങ്ങളുടെ മാസ്, തമ്മിലുള്ള അകലം, സഞ്ചാരവേഗം, അങ്ങനെ അവയോരോന്നും എത്തിച്ചേരുന്ന സ്ഥാനങ്ങൾ എന്നുതുടങ്ങി പല ഘടകങ്ങൾ ഉണ്ട്. ഇവയ്ക്കൊക്കെ അനുസരിച്ച് സൗരയൂഥത്തിന്റെ ബേരിസെന്റർ മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കും, അത്രതന്നെ. അതിനു മുൻ‌തീരുമാനം ഒന്നുമില്ല, മാറ്റങ്ങൾക്ക് അനുസരിച്ച് അപ്പപ്പോൾ രൂപപ്പെടും, അത്രതന്നെ. വ്യവസ്ഥേം വെള്ളിയാഴ്ചേം ഒക്കെ നമ്മുടെ തലവേദനകളല്ലേ.”

“ബേരിസെന്ററിന്റെ ഈ മാറ്റങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് ഗ്രഹങ്ങളുടെ സഞ്ചാരത്തിനും സ്വയം മാറ്റം വരും.” പൂവ് സിദ്ധാന്തം പൂർത്തീകരിച്ചെങ്കിലും അവന്റെ മനസിൽ മോട്ടോർ റേസിങ് ഗെയിമിലെപ്പോലെ ഗ്രഹങ്ങൾ വളഞ്ഞും പുളഞ്ഞും ഇരമ്പിപ്പാഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

വലിയ ഗ്രഹങ്ങൾ സൂര്യന്റെ എതിർ‌വശങ്ങളിലും ഒരേവശത്തും വരുമ്പോൾ ബേരിസെന്ററിനു വരുന്ന മാറ്റം:

എന്തിനാണ് ഈ പരമ്പര?

പൂവ് എന്ന ചെല്ലപ്പേരുള്ള പ്രഫുൽ എന്ന കുട്ടിയെ സയൻസ് ടീച്ചർ ഒരു വഴിക്കുരുക്കിൽ വീഴ്ത്തി. ആ കഥ നമ്മുടെ പ്രപഞ്ചത്തെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവർക്കായി എഴുതണം എന്നു തോന്നി. അപ്പോഴാണ് ശാസ്ത്രസാഹിത്യപരിഷത്തും ലൂക്ക(LUCA)യും ചേർന്ന് സയൻസെഴുത്ത് എന്നൊരു പരിപാടി നടത്തുന്നത്. മൂന്നു മാസം മുഴുവൻ ശാസ്ത്രം എഴുതുക. ഞാനും അതിൽ കണ്ണിചേർന്നു. വഴിക്കുരുക്കിൽപ്പെട്ട പൂവിന്റെ കഥതന്നെ എഴുതാം എന്നു തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെയാണ് ഈ പരമ്പര ഉണ്ടായത്.

ഇതിൽ ചിലതൊക്കെ നിങ്ങൾ പുസ്തകങ്ങളിൽ വായിച്ച് അറിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾതന്നെയാണ്. അവയെ ഏട്ടിൽനിന്നെടുത്ത് നിങ്ങളുടെ ഭാവനയിൽ വിടർത്താനും നിങ്ങളുടെ അനുഭവം ആക്കി മാറ്റാനും ആണ് ശ്രമിക്കുന്നത്. ഒപ്പം, അറിവുകളെ ശാസ്ത്രബോധമാക്കി വികസിപ്പിക്കാനും. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഈ പരമ്പര ഏതെങ്കിലും പ്രായക്കാരെ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതല്ല. ആർക്കും വായിക്കാം. ചെറിയ ക്ലാസിലെ വിദ്യാർത്ഥികൾ അവർക്കു മനസിലാകുന്നിടത്തോളം കൂടെ പോന്നോട്ടെ.

ദൃശ്യവത്ക്കരണത്തിനു ഭാഷയുടെ പരിമിതികൾ തീർച്ചയായും ഉണ്ട്. എന്നാലും അതിനപ്പുറം പ്രപഞ്ചത്തെ മനസിൽ കാഴ്ചയാക്കി മാറ്റാൻ നിങ്ങളെ സഹായിക്കുന്ന തരത്തിലാണ് ഇതു തയ്യാറാക്കിയിട്ടുള്ളത്. ഇതിൽ നിങ്ങൾക്കും ഒരു റോളുണ്ട്: പൂവിനോട് ഷംസിയട്ടീച്ചർ പറയുന്ന കാര്യങ്ങളൊക്കെ അവനെപ്പോലെ നിങ്ങളും ചെയ്യണം. സങ്കല്പിക്കാൻ പറയുന്നതൊക്കെ സങ്കല്പിക്കണം. അപ്പോൾ, പ്രപഞ്ചം പോലെ നിങ്ങളുടെ ഭാവനയും വികസിക്കും. തയ്യാറല്ലെ? എങ്കിൽ, വായിച്ചുതുടങ്ങിക്കൊള്ളൂ!

– മനോജ് കെ. പുതിയവിള