പുണ്യപുരാതന അസോള സംഭവം

Read Time:13 Minute

ഡോ.സുരേഷ് വി

ഗവ. വിക്ടോറിയ കോളേജ് പാലക്കാട്

ലൂക്ക എഡിറ്റോറിയൽ ബോർഡ് ആംഗം

ഇതിൽ ഇത്ര പറയാൻ എന്തിരിക്കുന്നു അസോള (Azolla) ഒരു സംഭവമാണെന്ന് നമുക്കൊക്കെ അറിയാമല്ലോ എന്നായിരിക്കും പലരും ചിന്തിക്കുന്നത്. ഭൂമിയിലെ നമ്മുടെ ഇന്നത്തെ കാലാവസ്ഥ ഇങ്ങനെ മിത-ശീതോഷ്ണം ആക്കിയെടുത്തത് ഈ ഒരൊറ്റ കുഞ്ഞൻ പന്നൽ ചെടിയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ വിശ്വസിക്കാനാവുമോ?

ശുദ്ധജലത്തിൽ വളരുന്ന ഈ പന്നൽസസ്യം തന്റെ ഇലകളിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വളർത്തുന്ന നീലഹരിത പായലുകളുടെ (Blue Green Algae) സഹായത്തോടെ അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിന്നും നേരിട്ട് നൈട്രജൻ ആഗിരണം ചെയ്യാൻ കഴിവുള്ളതാണ് എന്നുള്ളതുകൊണ്ട് മാത്രമല്ല സംഭവമാകുന്നത്. അതിവേഗത്തിൽ വളർന്ന് രണ്ട്-മൂന്ന് ദിവസം കൊണ്ട് തന്നെ തങ്ങളുടെ അളവ് രണ്ടിരട്ടിയാക്കാൻ ഇവയ്ക്ക് കഴിവുണ്ട്.

അസോള വളർന്നു നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു കഴിഞ്ഞാലറിയാം മറ്റോരു ജലസസ്യത്തെയും വളരാനനുവദിക്കാതെ ഇടതൂർന്ന് ഒരു പച്ചപരവധാനി വെള്ളത്തിന് മുകളിൽ വിരിച്ചതുപോലെയാണ് ആശാൻറെ വളർച്ച. അതുകൊണ്ടുതന്നെ കൊതുക് പോലെയുള്ള ക്ഷുദ്രജീവികൾക്ക് വെള്ളത്തിൽ മുട്ടയിടാനുള്ള സാഹചര്യം കുറക്കുന്നു, അങ്ങനെ മോസ്കിറ്റോ ഫേൺ എന്ന ഒരു വിളിപ്പേരു കൂടെയുണ്ട് അസോളക്ക്.

Azolla pinnata Location : Kollengode, Palakkad

ഭൂമിയുടെ ചരിത്രം നോക്കിയാൽ വ്യത്യസ്ത സമയകാലയളവുകളിൽ ചൂട് കൂടിയും കുറഞ്ഞും മാറിമാറിയുള്ള കാലാവസ്ഥകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഭൂമിയിലെ ഹരിതഗൃഹ വാതകങ്ങളുടെ അളവാണ് പ്രധാനമായും ഈ കാലാവസ്ഥ തീരുമാനിച്ചിരുന്നത്. അതിൽ പ്രധാനി കാർബൺ ഡയോക്സൈഡ് തന്നെ. പ്രകാശസംശ്ലേഷണ പ്രക്രിയ പരിണമിച്ചതിൽ പിന്നെ പടിപടിയായി കാർബൺഡൈയോക്സൈഡ് അന്തരീക്ഷത്തിൽ കുറയുകയും, കാർബണിക സംയുക്തങ്ങളായി ഇവ ഭൂവൽക്കത്തിൽ മാറ്റപ്പെടുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. കാർബൺ സംഭരണം (Carbon Sequestration) എന്നാണല്ലോ ഈ പ്രക്രിയ അറിയപ്പെടുന്നത്. ഇതിൽ സുപ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചത് കടലിൽ കാണപ്പെടുന്ന ചെറിയ പായലുകൾ (Phytoplanktons) ആണ്. എന്നാൽ നമ്മുടെ ഇപ്പോഴുള്ള കാലാവസ്ഥയിലേക്ക് എത്തുന്നതിൽ സുപ്രധാന പങ്കുവഹിച്ച മറ്റൊരു കഥാപാത്രം നമ്മുടെ സ്വന്തം അസോളയാണ്.

ഹിമപാളികളാൽ മൂടപ്പെട്ട ആർട്ടിക് സമുദ്രം ഇന്ന് നാം കാണുന്നതുപോലെ അല്ലായിരുന്നു എന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കുക. ഏകദേശം 49 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, മധ്യ ഈയോസീൻ (Mid Eocene) യുഗത്തിൽ, ജീവനാൽ സമ്പന്നമായ ശുദ്ധജല സമുദ്രമായിരുന്നു ഇത്. ഒപ്പം നമ്മുടെ വിവിധ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളും ആണ് മറ്റൊരു രീതിയിൽ ആണ് കിടന്നിരുന്നത് (Graphic കാണുക). ഭൂമി അന്ന് “ഹരിതഗൃഹ” അവസ്ഥയിൽ ഇന്നത്തെക്കാൾ കൂടുതൽ ചൂട് പിടിച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു. അന്തരീഷത്തിലെ ഉയർന്ന കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡ് (CO2) അളവ് അന്നത്തെ ആഗോള താപനില വർദ്ധിപ്പിച്ചു. ഇത് ധ്രുവങ്ങളിൽ പോലും സമൃദ്ധമായ ഉഷ്ണമേഖലാ ആവാസവ്യവസ്ഥകൾക്ക് അനുയോജ്യമായ സാഹചര്യം ഒരുക്കി. ഉത്തര ദ്രുവത്തിൽ ഐസിനു പകരം ഉഷ്ണമേഖലയായിരുന്നു എന്ന് ചുരുക്കം. ധ്രുവപ്രദേശങ്ങളിൽ മിതശീതോഷ്ണ മേഖലയാണെങ്കിൽ ഭൂമധ്യ രേഖക്ക് ചുറ്റുമുള്ള അന്നത്തെ അവസ്ഥ ചിന്ത്യമാണല്ലോ.

***Early Eocene കാലഘട്ടത്തിലെ ഭൂമി, നക്ഷത്ര ചിഹ്നം ഉള്ളയിടങ്ങളിൽ ആണ് അസോള പെരുകിയത്*** കടപ്പാട്: Brinkhuis, Henk, et al. “Episodic fresh surface waters in the Eocene Arctic Ocean.” Nature 441.7093 (2006): 606-609.)

അന്നത്തെ അന്തരീക്ഷ കാർബൺ ഡയോക്സൈഡ് അളവ് ഏകദേശം 3500 ppm ആണ്, ഇന്നത്തെ 350 – 400 ppm ൻ്റെ പത്തിരട്ടി. ഈ പാരിസ്ഥിതിക വേദിയിലേക്കാണ് നമ്മുടെ അസോളയുടെ അവതാരം. ശുദ്ധജല ആർട്ടിക്ക് സമുദ്രത്തിലെ അനുകൂല കാലാവസ്ഥയിൽ അസോള അതിവേഗം പടരുകയും ചെയ്തു. ആദ്യം പറഞ്ഞതുപോലെ വേഗം വളർന്ന് സ്വന്തം ജൈവപിണ്ഡം (Biomass) രണ്ട് ദിവസം കൊണ്ടുതന്നെ ഇരട്ടിപ്പിക്കാൻ അസോളക്ക് ആവും. ഒപ്പം ഇതിൻറെ ബാക്കിപത്രമായി വരുന്ന അസോള ജൈവ അവശിഷ്ടങ്ങൾ കടലിന് അടിയിലേക്ക് താന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. ഈ അവശിഷ്ടങ്ങൾ കടലിൻറെ അടിത്തട്ടിൽ വലിയ ഒരു മേഖലയിൽ അടിഞ്ഞുകൂടി.

ചൂട് കൊണ്ട് ആർട്ടിക്കിലെ ശുദ്ധജല സമുദ്രം പല പാളികൾ ആയി (Thermal Stratification) നിൽക്കുന്ന സമയമായിരുന്നു ആ കാലഘട്ടം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മുകളിലേക്കും താഴേക്കുമുള്ള ജലസംക്രമണം ഏറെക്കുറെ ഇല്ലായിരുന്നു എന്ന് തന്നെ പറയാം. ഈ അവസ്ഥയിൽ കടലിന്റെ അടിത്തട്ട് വിഘടന ജീവികൾക്ക് വളരാനുള്ള യാതൊരു സാഹചര്യവും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥയിലായിരുന്നു. സ്വാഭാവികമായും അസൊള ജൈവ അവശിഷ്ടങ്ങളുടെ വിഘടനം നടക്കാതെ അവ മേലേക്ക് മേലെ അടിഞ്ഞുകൂടി. ഇത് കാർബൺ പിടിച്ചു വയ്ക്കൽ പ്രക്രിയയ്ക്ക് ആക്കംകൂട്ടി. ഏകദേശം 8 ലക്ഷം വർഷങ്ങളാണ് ഈ പ്രക്രിയ തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നത്.

ഇങ്ങനെ അസോളയുടെ നിരന്തര കാർബൺ പിടിച്ച് വെക്കൽ മൂലം അന്തരീക്ഷത്തിലെ കാർബൺഡയോക്സൈഡിന്റെ അളവ് കുറയുകയും അത് അന്നത്തെ 3500 ppm ൽ നിന്നും 650 ppm ലേക്ക് കൂപ്പുകുത്തുകയും ചെയ്തു. ഇതോടെ ആഗോളതാപനില താഴോട്ട് വരികയും ഒരു ‘ആഗോള ശീതീകരണം’ (Global Cooling) വഴി ഇന്ന് നമ്മൾ അനുഭവിക്കുന്ന മിത ശീതോഷ്ണ കാലാവസ്ഥ സംജാതമാവുകയും ചെയ്തു. ആർട്ടിക്കിലെ ശരാശരി താപനിലയാവട്ടെ 13 °C നിന്നും − 9 °C (Minus 9) ലേക്ക് എത്തി. സ്വാഭാവികമായും ആർട്ടിക് സമുദ്രം തണുത്തുറഞ്ഞ മഞ്ഞുപാളികൾ കൊണ്ട് സമ്പന്നമായ മേഖലയായി. ഇത് പക്ഷേ പാവം അസോളയുടെ ആധിപത്യത്തിന് അവസാനം ഉണ്ടാക്കി.

ഈ 8 ലക്ഷം വർഷങ്ങൾ കൊണ്ട് ആഗോള കാലാവസ്ഥയിൽ അസോള ഉണ്ടാക്കിയ മാറ്റത്തെയാണ് ‘അസോള സംഭവം’ (Azolla Event) എന്ന് വിളിക്കുന്നത്, അസോള അങ്ങനെയും സംഭവമാണ്. കാര്യം കുഞ്ഞൻ സസ്യമാണെങ്കിലും, എന്തിനധികം കനൽ ഒരു തരി മതി എന്ന് പറഞ്ഞ പോലെ, അസോള ഒരു പിടി മതി.

അസോള പിടിച്ചുവെച്ച കാർബൺ, ഫോസിൽ രൂപീകരണ പ്രക്രിയ വഴി ഫോസിൽ ഇന്ധനമായി മാറുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഇത് ഇപ്പോഴും ആർട്ടിക്കിനടിയിലുണ്ട്. ആർട്ടിക്കിൽ കുഴിക്കണം എന്ന് അമേരിക്കൻ പ്രസിഡണ്ട് ട്രംപ് ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു നടക്കുന്നതിന്റെ ഗുട്ടൻസ് ഈ ഫോസിൽ ഇന്ധനം എടുത്ത് ഉപയോഗിക്കാൻ കൂടെയാണ്.

ഇന്നിപ്പോൾ ആഗോളതാപനം കുറയ്ക്കാനായി കാർബൺ സംഭരണ പ്രക്രിയയ്ക്ക് മരങ്ങൾ നടാനുള്ള ബോധവൽക്കരണം നടക്കുമ്പോഴും മറ്റ് ജൈവ അജൈവ മാർഗ്ഗങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കാൻ ഗവേഷണങ്ങൾ നടക്കുമ്പോഴും, ഒരിക്കൽ ലോകത്തെ തണുപ്പിച്ച അസോള എന്ന ഈ കൊച്ചു പന്നലിൻ്റെ കഥ നമുക്ക് മാതൃകയാവേണ്ടതാണ്.